Pijn is fijn. Maar nu even niet

Pijnlijke rug, pijnlijke voeten (ja echt!), vreselijke zere billen (zitten doet gewoon pijn) en ach ja, waar doet het geen pijn? Niet omdat ik een enge ziekte heb ofzo, nee ben je mal, nee hoor, gewoon omdat ik het mezelf aandoe. Telkens weer.

Ik vraag mezelf oprecht af: “Wat mankeert jou??” Wat is dat toch met jezelf steeds tot het uiterste drijven en trots zijn wanneer je de eerste spierpijn voelt opborrelen? Want wetenschappelijk schijnt het ook nog eens niet bewezen te zijn dat spierpijn het bewijs is van een goede training.

En toch blijven we er stug aan vasthouden. Aan dat gevoel. Het gekke is, dat wanneer ik mijn spieren opgerekt voel zijn, of opgeblazen, of hoe je het ook maar ervaart; ik altijd denk dat ik eruit zie als een of ander gespierde mega-hulk. Pijn in de bovenbenen geeft het gevoel dat mijn quads éindelijk vorm aannemen, pijn in de billen laat me geloven dat ik de mooiste bilpartij van het dorp heb en pijn aan mijn armen wekt de illusie dat mijn biceps als meloenen in mijn shirt prijken.

Net als je tieten wanneer je ongesteld moet worden. Dat is ook altijd zo’n waanidee… Het is gewoon nooit zo. Ze zien er helemaal niet groter uit. In elk geval niet zoals je het graag zou willen. Ze treuren gewoon mee wanneer ik ze in de spiegel aanschouw en constateer dat ze nog precies dezelfde afmetingen hebben als de dag ervoor.

Maar goed, het is wat het is en ik ga stilletjesaan door met de wekelijkse en dagelijkse martelingen des gyms. Afgelopen week was het weer een paar keer legday. Daar kan ik zo tegenop zien 😬 Dan begin ik met de laatste oefening om te kijken of dat helpt; of het ook minder zwaar is. Dat. Is. Het. Niet…

Want die fakking hipthrust komt altijd precies in de midden. Dus linksom of rechtsom kom ik tof tegenover die helse barbell te staan. Ik bedacht me hem deze week een tikkie minder zwaar te doen maar wel effectief: let’s make it a buttsqueezer 😏 Dus hoppa omhoog de heupen en twee a drie tellen vasthouden om weer te zakken.

Jeeeeetje viel dat ff tegen! Een spierpijn dat ik heb gehad! Ik kon niet eens gewoon op een stoel zitten zonder kussentje. Maar goed, dat was ook de bedoeling dus. Deze hipthrust samen met nog een zwikje andere billen pesters waren de schuldigen inzake mijn pijnlijke behind…

Of dat niet genoeg was bedacht ik dat ik nog wel een leuk hiitje kon gaan doen gisteren. Een hardloop-hiitje om precies te zijn. Maar fit keer spicete ik de boel een beetje op: Ik begon met een smakelijk warming upje; tien minuten op eren drafje door het dorp. Het spits was eraf; tijd voor ‘one minute fast’, gevolgd door zes stuks burpees en een minuut wandelen daarna. Dit deed ik vijf setjes. Daarna wederom a minute fast, tien jumpsquats en een minuut wandelen. Ook dit werden vijf setjes. Daarna was het tijd voor de cooldown van tien minuten. Afgepeigerd en met een hoofd als een 🍅 kwam ik thuis.

Om me als een speer te douchen, mijn haren met klei te wassen en met een brok modder op mijn kop een pan macaroni in elkaar te fiksen. Klaar om eindelijk richting de schoonheidssalon te vaan waar ik de tweede ronde van mijn dermabrasie ronde ging ervaren: LEKKAAAAAH 😏

Het was zeer ontspannend, zo ontspannend dat ik wakker werd van mijn eigen gesnurk terwijl ik alleen lag met een lelijk masker op mijn hoofd. Het was de moeite zeer waard; een glad babyhoofdje met al even zacht haar, héérlijk zeg ik!

Vanmiddag was het tijd voor mijn wekelijkse coachmomentje. Het blijft mooi stabiel dus niks te klagen. De progressie foto van vorige week werd besproken. Helaas was mijn lens vies en leek ik dus superstrak geworden wat uiteindelijk een illusie bleek. Boe. Hoe. Maar gelukkig bewees een nieuwe pica dat er toch wel een kleine verbetering had plaatsgevonden 😉

Een hysterische dag. Ik vergat meer dan de bedoeling was en dus ook de hondenriem vanavond op de puppycursus. Ik hoop dat het tijdelijk is. Teveel aan mijn hoofd zorgt ervoor dat ik transformeer in een menselijke vergiet. En dat is niet een pretje.

Tijd om een eind aan dit onsamenhangende verhaal te breien en mijn stappendoel af te ronden naar 10.000. Want o ja, dat is tegenwoordig ook een dagelijks doel. Ik wens u het beste voor vanavond. Sweet dreams😘