Nog een maand. Nog één maand de bulkerd uithangen en daarna gaat ein-de-lijk de cutfase weer in. Hoewel ik nu al weet dat dat óók een flinke uitdaging gaat worden heb ik er best zin in. Mijn lijf begint te veranderen. Een beetje te veel naar mijn idee. Broeken worden krapper, en de spiegel ook. Want ik pas er niet meer zo mooi in als daarvoor. Nou oké, ik overdrijf. Maar toch, je lijf zien veranderen om spiermassa én vet aan te zetten is best, ehm, gek.
Maarrrr, ik doe dit natuurlijk niet voor de kat z’n viool. Nee, ik wilde eens zien of ik nog iets kon veranderen aan mijn shape van vorig jaar. Tot nu toe is dat gelukt: ik ben flink dikker geworden (insert hysterische emoticon). Maar dat niet alleen, ik ben ook stérker geworden. En dat lieve mensen, is toch wel heel tof. Sinds ik hier begonnen ben met sporten heb ik ook echt wel progressie gemaakt; en dat zelfs zónder het allemaal op te schrijven. Zonder met de pen en papier door de gym te wandelen en elke herhaling op te schrijven. Het kan dus. Op gevoel trainen.
Maar man, wat was het in het begin lastig om te vertrouwen op je lijf en je leden. Het leek zo eenvoudig om gewoon te doen wat er op het briefje stond omdat iemand anders voor mij bedacht had hoe ik moest gaan trainen. Hoeveel herhalingen, hoeveel kilo’s (na de RM test dan wel natuurlijk) en hoe vaak. En nu? Nu moest alles anders. Ten eerste minder trainen (say whaaaat??), en een splitschema toepassen.
But I did. And it worked. En dat is toch wel heel tof. Mijn laatste meetmoment was iets meer dan een maand geleden (heb ik niet opgetekend) en ik was een kilo spiermassa aangekomen. Dat vond ik natuurlijk super. Sindsdien ben ik wederom gegroeid, de vraag is alleen: wat? De PR’retjes gaan stilletjes aan door. De hipthrust heb ik inmiddels op 160 kilo 5x weten te zetten en de deadlift lukte gisteren 2x 90 kilo na vier sets vanaf 60,70,80, 85 kilo. Dat vind ik écht kicken. Wanneer ik nou ook nog eens pull ups kan doen zoals Christian in 50 Shades ga ik helemaal freakin’uit mijn dak.
Maar goed. Het gaat dus goed en dus vond ik het tijd voor een nieuwe shape update. Alleen heb ik dit keer mijn kleren aan. Want ik maakte de foto in de kantine. Op de zaak. Toen iedereen net weg was. Ja kijk, ik kon niet wachten en ga natuurlijk niet in mijn onderbroek rond paraderen met alle risico’s van dien. Dus hier doen we het maar mee. En zie hier, een vollere ik.
Mijn schouders lijken een progressie te hebben gemaakt, mijn buik is een stuk flubberiger, mijn benen zijn dikker en mijn kont ook. Maar, mijn billen zijn ook een stukje voller en ronder. En dat moet bijna wel een tikkie spiermassa zijn (als je het maar vaak genoeg zegt ga je het vanzelf geloven). Zelfs mijn coach zei gisteravond dat ik flink was ‘uitgedijt…’ Mijn man lag in een deuk. “nou, daar kom ik niet mee weg als ik dat zeg!” En dat, dat had hij goed begrepen… 😬 Gelukkig bedoelde de beste man niet alleen dat ik een dikke reet had gekregen maar dat ik ook écht wel een beetje sterker was geworden en dat is natuurlijk net waar we naartoe willen werken.
Wat is nou het interessantste wat ik de afgelopen tijd mee heb gekregen? Dat de mens een flexibel instrument is en dat er duizend wegen zijn die naar Rome leiden. Dat je open moet staan voor opties en mogelijkheden en dat je een beetje vertrouwen moet hebben in hoe je het doet.
Ik was ervan overtuigd dat alleen de manier waarop ik vorig jaar naar de shoot toe gecoacht ben, ultiem was. Ik was er bijna zeker van dat alleen dát maar werkte. Dat ik niet nóg een jaar volledige coaching kon betalen dwong mij ook andere opties open te zetten. Want ja, wees eerlijk, zolang ik de jackpot niet win (en dat gaat nooit gebeuren ook want ik doe nergens aan mee) zal ik niet een leven lang gebruik gaan maken van een (online) personal coach. Dus moet je je openstellen voor andere mogelijkheden, adviezen, informatiebronnen.
Maar het is zo fijn blind op iemand te varen die het allemaal wel weet. En dus is het een kwestie van omschakelen en aanpassen. En dat lukte prima moet ik zeggen. In het begin was ik nog als een dwangneuroot alles aan het sharen en delen om mezelf er maar van te overtuigen hoe goed ik het toch eigenlijk wel deed. Zoals ik in een van mijn laatste blogposts al schreef werkte dat averechts en werd ik er alleen maar onzekerder van.
Mijn coach drukte me dat ook steeds op het hart. “doe niet zo obsessief” Er is meer in het leven dan de gym en meer dan je best doen kun je niet. Ik wilde zo graag de bevestiging hebben en het liefst de garantie dat alles wat ik graag wil ook echt gaat gebeuren. Het liefst een shape uit een boekje copy pasten natuurlijk; al wist ik wel dat dat niet kan. Maar toch. Je zoekt naar bevestiging.
Hij wees me er steeds weer op dat er geen garanties zijn. Er kunnen zoveel dingen gebeuren onderweg naar je doel, dat je er niet blind op kunt varen dat alles volgens het door jouw getrokken plan verloopt. Obstakels kom je altijd tegen. En zo vernam ik na: ziek worden, weer ziek worden, spieren verdraaien, zieke kinderen of gewoon flink vermoeid zijn; dat het inderdaad belangrijk is om jezelf zo flexibel mogelijk op te stellen.
Wanneer je jezelf niet toestaat om flexibel met je sportmomenten of gemoedstoestand om te gaan, werkt het juist fucking averechts. Dan forceer je jezelf en kom je nooit op je eindbestemming aan omdat je de handdoek eerder in de ring hebt gelazerd. En daar bereik je hélemaal niets mee.
En dus doe ik nog steeds wat ik moet doen. Alleen geen zes dagen in de week full body. Dat trek ik gewoon niet meer. Maar waarschijnlijk om de eenvoudige reden omdat ik ontdekte dat dít ook werkt. En dat ik er bovendien meer energie van krijg. En meer spierpijn for that matter 😉
Ik train elke spiergroep twee keer in de week. Flink. Er gaat geen dag voorbij dat ik geen spierpijn heb na een training. And that feels good. En ja, mijn billen beginnen nu eindelijk te groeien, ik vind mijn bovenbenen ‘dikke’ prima omdat ik weet hoe sterk ze zijn en wat ze aankunnen. Mijn schouders beginnen ronder te worden (wanneer je ze aanspant 🤓) en ik kom stap voor stap dichter bij mijn doel.
Wanneer ik mezelf straks weer uit mag pakken ga ik uit mijn dak. Want niets is zo heerlijk als zien waarvoor je het gedaan hebt. Jezelf blijven verbeteren en jezelf blijven omarmen. Want uiteindelijk is dat wel de ultieme reward: blij zijn met je eigen ik.
Overstappen naar deze gym was de beste beslissing ooit. Al was het alleen al vanwege het plezier in het trainen en het kunnen delen van je enthousiasme met je coach en medesporters. Mochten jullie het lezen: dikke thanks 😘! Nog één maand. Nog een maand bulkmodus. Nog één maand genieten van een paar pr’s. En daarna langzaamaan de verpakking weer losmaken en zien wat er onder vandaan komt…
Op naar de volgende stap. Voor nu, fijne dag!
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 