Be a Gamechanger #5

Trainen is fun. Trainen is leuk. Trainen maakt je sterker. Trainen maakt je stoer. Trainen zorgt voor…SPIERPIJN! Fucking spierpijn zeg maar gerust. Pijn in elke vezel van je lijf die je laat voelen hoe je in elkaar gelijmd bent. Het gevoel alsof je overal touwtjes hebt zitten waar aan getrokken wordt. Denken dat je je maar gewoon in het toilet moet laten vallen of bij de trap af moet laten glijden omdat je verplaatsen simpelweg zeer doet.

Het geniepige aan spierpijn na een workout is dat het meestal even op zich laat wachten. Het wacht keurig totdat de euforie van de training voorbij is, je ongegeneerd zit te genieten van je rustdag om vervolgens BAM keihard een klap op je kont (of ander lichaamsdeel) te geven. Muscle-spanking zeg maar.

Wat ik zo stom vind is dat ik de kwaliteit van mijn workout afmeet aan hoeveel spierpijn ik erna krijg. Stel ik voel wat lichtelijk getrek of pas wat geprik na een dikke dag, dan baal ik er bijna van. Dan denk ik dat ik niet genoeg of vaak genoeg aan het ijzer heb staan ruiken of nog beter, en aan heb lopen leuren.

Want dát zorgt natuurlijk voor dat gevoel waardoor je denkt dat je spieren aan het groeien zijn. En dat. Voelt. Lekker. Denk je tenminste. Want tuurlijk voelt spierpijn niet lekker. Het ís niet fijn wanneer je je veters amper kunt strikken of wanneer omdraaien pijn doet in bed. Wanneer je je stoel niet vooruit kunt schuiven aan tafel en dus je spaghetti noodgedwongen van je schoot af moet lepelen. Dat is gewoon horror.

Brengt me meteen naar het menselijk brein wat blijkbaar van geen kanten deugt. Want als dat wel zo zou zijn, zouden we niet massaal op zoek gaan naar ‘the burn’ in ons gestel. Dan zouden we het fijn vinden wanneer we relaxed doch vermoeid met het gymtasje aan de schouder op ons fietsje stapten en een eiwitshakeje verorberden. Gewoon, omdat dat lekker is.

Maar nee, zo zijn we niet. We worden onrustig wanneer ons lichaam ons er niet van weet te overtuigen dat we gewoon goed getraind hebben. Het feit dat de gewichten loodzwaar waren, je buiten adem raakte en bezweet de gym uitloopt is niet genoeg bewijs. Nee. Spierpijn willen we hebben. Kreunend en steunend piepen hoe zwaar het was. Onder de indruk van ons eigen pijnlijke lijf.

Nou schijnt het zo te zijn dat spierpijn helemaal niet zoveel bewijs levert over de kwaliteit van je workout. Dat spierpijn honderd duizend oorzaken kan hebben (andere training, zwaarder, meer herhalingen, ander tempo, nieuw schema en wat al niet meer) en je er heus niet altijd sterker of gespierder van wordt. Wanneer je een spiergroep gaat trainen terwijl je er nog flink pijn hebt, zorg je helemaal niet voor meer spiermassa en rollende ballen, dan zorg je juist dat er helemaal niks groeit en bloeit. Dan ben je jezelf eerder aan het afbreken.

Maar dat is iets wat we liever niet horen natuurlijk. En het past al helemaal niet in het fit-life plaatje wat je jezelf ten doel gesteld hebt. Toch is het handig goed naar je lichaam te luisteren omdat deze je haarfijn boodschappen levert.

Bovendien is geen dag en geen week hetzelfde en zijn wij mensen en geen machines. Dat vond ik altijd een zeer, zeer nare stelling overigens. Want streberig als ik ben wil óók ik het onderste uit mijn spierkan halen. Maar wanneer ik mijn kruid verschiet kan ik fluiten naar goede progress and so I surrender to the pain.

A lot of pain is not persé gain. That’s for sure. Pas een beetje goed op jezelf en neem vooral je tussentijdse rust. Wanneer je flink hebt gesport heb je je spiervezels beschadigd en die hebben de tijd nodig om zich weer te herstellen en de volgende trainingssessie goed aan te kunnen. Wanneer jij eigen grenzen overschrijdt dwarsboom je je herstel en werkt je jezelf slechts tegen.

Neem je rust tussen de spiergroepen door en realiseer je dat dit nodig is. De een is de ander natuurlijk niet en iemand van twintig herstelt aanzienlijk sneller dan een van veertig. En dus is de enige gouden regel: luister naar je lijf wanneer het fluistert, zodat het niet tegen je hoeft te schreeuwen.

Tot slot, vraag om informatie wanneer je twijfelt en frut niet zelf een vaag schema in elkaar wanneer je te weinig kennis van zaken hebt. Kennis is macht en daarmee jóuw resultaat. Het internet weet een boel maar soms iets teveel en werp je jezelf een doolhof aan informatie op en kom je nog geen stap verder. Gun jezelf de tijd te ‘groeien’ en de afspraak met iemand die verstand van zaken heeft zodat je het maximale uit jezelf kunt halen en niet slechts je pijnlijke spieren als graadmeter voor je uitvoering en resultaten hoeft te gebruiken.