De geur van herinneringen

Oud brood in de la… Tijd om er een beetje vogeltjesvoer van te … knippen! Ja dat gekruimel en gescheur kan zo’n gedoe zijn dat het makkelijker is de schaar ter hand te nemen en er kleine vierkante blokjes van te knippen. Het gaat makkelijk. De schaar glijdt soepeltjes door het oude brood heen en al gauw heb ik een halve zak vol vierkante kruimels. De vogels zullen vast verrukt zijn zulke keurige hapjes weg te kunnen pikken en triomfantelijk drentel ik op blote voeten naar de achterdeur bewapend met de zak oud brood

Deze zit nog op slot en ik grabbel om me heen naar de sleutel. Ik stap op blote voeten over de drempel en voel de warme natte tegels die onder mijn voeten kietelen. Heerlijk gewoon. De zomer zit in de grond, de warmte, het zand tussen de tegels, het onkruid hier en daar… Grappig, vroeger liep ik al vaak rond op blote voeten en vond het altijd engig wanneer ik iets onbekend voelde kriebelen. Stel je voor dat je per ongeluk op een slak gaat staan ofzo! Huh! Het idee alleen al bezorgt me de kriebels.

Maar nu zijn het noch slakken of andere enge diertjes en dus haal ik opgelucht adem terwijl ik naar het gras loop. Er zit al een vogel op de schutting te wachten. Zo lijkt het tenminste maar wanneer ik mijn hand in de zak steek en vervolgens in de rondte strooi met mijn keurige kruimels vliegt het diertje snel weg. Hmmm, ij zat blijkbaar ergens anders op te wachten. Onverwachte bewegingen laten ze altijd als een speer wegvliegen. Dat is soms best jammer wanneer er een zeldzaam diertje in de tuin omstruint die ik zo graag van dichtbij zou willen bekijken. Die kans krijg je dus maar zelden en moet ik het doen met bespioneer vanachter mijn keukenraam.

Het eerste wat mijn opvalt –naast de warmte van de grond- is de geur van de buitenlucht. De zomer is voelbaar, en vooral goed te ruiken. Geuren kunnen  je in een flits terugbrengen naar een moment van het verleden. En hiermee associeer je altijd van alles. Nare dingen maar veelal mooie momenten. En de geur van de ochtend, van regenachtige dagen, van gras en groen geeft mij altijd een gelukzalig gevoel. Het hoeft niet lang te duren. Een moment van achterdeur naar de auto, van de garage naar de brievenbus, elke seconde duurt lang genoeg om een herinnering op te rakelen. Of slechts een gevoel op te roepen die fijn is zonder een bepaald beeld hieraan vast te koppelen.

Ik houd van zulke momenten. Ze zijn kostbaar. En veranderlijk. En beïnvloeden je humeur. Zo denk ik op lente-zomeravonden altijd terug aan mijn eerste hachelijke zoen die verre van lekker, leuk of romantisch was. Toch brengt de geur een glimlach om mijn mond omdat het ondanks alles een leuke herinnering blijft. Telkens wanneer ik deze lucht opsnuif denk ik terug aan mijn tienerjaren, mijn eeuwige verliefdheden en onbeantwoorde liefdes die hier onlosmakelijk aan verbonden zijn.

Want vriendjes had ik eigenlijk nooit. Nou ja, niet voor mijn eerste zoen dan. Later, toen ik reeds zestien was, of bijna zestien, mocht ik met een tante mee op vakantie waar ik een eerst écht vakantievriendje kreeg. Eentje die wist hoe hij moest zoenen. Of dat dacht hij tenminste. En zelden, zelden heb ik iets zo goor en onsmakelijk gevonden als het uitwisselen van speeksel terwijl je nekkramp krijgt. Ja, toen dus ook al. Het zat er al vroeg in…

Maar na twee onplezierige zoenen werden ze leuker, en spannender en opwindender. Niet in de laatste plaats omdat the French Kiss ook nog met een Fransoos werd gedeeld. Hoe romantisch wil je het hebben? Het was romantisch genoeg om mijn puberhart tekeer te laten gaan. Romantisch genoeg om een zwoele zomeravond me te doen teruggaan naar een Frans kustplaatsje waar ik gekust werd door een Fransoos. Een grote, zongebruinde, leuke (alles vertroebelt in herinneringen…)  tienerjongen die ongetwijfeld om de haverklap campingmeisjes versierde om aan zijn eigen pubertrekken te komen.

Geuren. Herinneringen, gevoelens, ze maken wat in je los. Een enkele keer ga ik over mijn nek van een luchtje. En dan bedoel ik geeneens een mestlucht… Nee, telkens wanneer de geur van Gloria VanderBilt mijn neus inwaait bevries ik. Ik vind dat zó’n goor luchtje en het doet me stand te pede denken aan een muffig oude vrouw met een synthetisch bloemenjurkje en te kleine pumps.

Brrr. Evenals een oude sigarettenlucht, muffe alcoholzweem of een mix van deze twee geven me het gevoel van ontbrekende badkamers en uitzichtloze levens waarbij ontbeten wordt met een glas bier in de ene hand en een peuk in de andere; aan fantasie geen gebrek zeg ik 😉

Zoveel geuren, zoveel smaken, zoveel voorkeuren. Wat je nu lekker vindt, vind je later misschien walgelijk. Smaak en geur zijn net zo veranderlijk als de wind. Een hormonaal trucje  als een zwangerschap bijvoorbeeld kan je kokhalzend de Etos uit doen rennen terwijl je er anders geen genoeg van kon krijgen en het ene plekje na het andere plekje uit test met duizend-en-een geurtjes. Daarnaast kan een geur die je opsnuift je herinneren aan een situatie of persoon die allesbehalve fijn was. Wat er dan weer voor zorgt dat je het het alleen al vanwege de herinnering een gruwelijk luchtje vindt.

Een van de goorste dingen vind ik persoonlijk een sigarettenlucht… Vroeger toen wij klein waren zaten we achterin de auto en stak pa een peuk op terwijl wij naar adem hapten in de kleine broeierige auto, hobbelend over de weg. En hoe vaak wij ook riepen dat we er misselijk van werden, pa pafte stug door. Alleen al wanneer ik daaraan terug denk kan ik er meteen weer misselijk van worden. Die lucht van nicotine en rokerigheid overwoekerde elke andere lucht en bedierf de pret van de autorit, voor zover je daar als kind dan plezier aan beleeft.

Wat me direct terug brengt naar een ander vriendje, eentje die óók rookte. En hoewel hij rijkelijk spoot met aftershave en deo “de geur van de peuk overheerste de geur van leuk” zeg maar. Het bleef smaken alsof ik een asbak kuste. Hóeveel kauwgom hij ook weg kauwde; onbegonnen werk. Om van zijn gelige vingertopjes en dito nagels nog maar te zwijgen…

En zo hebben we elk ons eigen herinneringen en smaken die ons hart sneller doen kloppen of juist doen zoeken naar een papieren zakje op momenten dat we ze weer ruiken. Maar bovenal, vormen al deze geuren en herinneringen samen ons eigen bijzondere verhaal met ons eigen unieke luchtje eraan 🙂  Fijne dinsdag!