The law of attraction

Het is ook wel allemaal wat . Soms lees je niks, een andere keer slurp je werkelijk alle informatie op die je maar kunt vinden 😉

The Law of Attraction. Ik lees me er een breuk over. Behalve het boek, dat heb ik dan (nog) weer niet gelezen. Maar websites te over dus ik stort me er volledig in. Waarom? Keine Ahnung. Maar zoals ik nu denk levert het me verdraaide weinig op dus moet het anders.

Ze zeggen dat je aantrekt wat je denkt. Dit in de breedste zin van het woord. En aangezien ik nogal een zeur ben als het op mijn eigen tekortkomingen aankomt en hier wel een beetje (heel erg) klaar mee ben, kwam ik per toeval op dit soort sites terecht. Of nou ja per toeval…

“Je bent wat je denkt” en “wat je aandacht geeft groeit”, allemaal zinnen die waar zijn. Want tjongejonge wat doen twee hersenhelften gekke dingen. Met jou. Met hoe je in het leven staat, met hoe je overal tegenaan kijkt.

Er bestaan drie soorten houdingen: optimistisch, realistisch en pessimistisch. Ik dacht altijd dat ik ontzettend optimistisch ben. Dat blijkt maar deels waar te zijn. Want wanneer ik mezelf onder de loep neem ben ik dat verre van. Ja, ik ben het wel, alleen in niets wat ik op mezelf betrek.

Wanneer het gaat om de wereldproblematiek of dingen die ver van mijn bed staan of waar ik nog niet direct mee te maken heb ben ik een optimist. Ik ontdekte opeens dat ik dat soort dingen redelijk door een roze bril bekijk. Maar dat lijkt terwijl ik dit tik opeens wel heel erg op struisvogelpolitiek…

Realistisch ben ik vooral naar andere mensen toe. Wanneer iemand bij me komt en iets vertelt waar hij of zij over in zit en ik daarop wil antwoorden (of er wordt me daarom om gevraagd) dan kijk ik eigenlijk altijd heel realistisch: hoe groot is de kans dat dit of dat gebeurt? En dus ook: de soep wordt nooit zo heet gegeten als hij opgediend wordt. Ik blink er echt in uit. Bekijk altijd alles van verschillende kanten en probeer in te schatten hoe groot de (realistische) kans is dat iets gebeurt. Ons druk maken kan altijd nog toch?

Maar dan, dan ben ik zelf aan de beurt. En ik ontdekte eigenlijk iets wat ik helemaal niet leuk vond: ik ben best wel een pessimist. Laatst las ik een stuk over het ‘door de mand val syndroom’. Ik lachte het wat weg. Dat was stom! Altijd maar aan jezelf twijfelen. Altijd maar bang zijn dat iemand ontdekt dat je fake bent. Dat je iets helemaal niet kunt maar dat het allemaal schijn is. Nou. Ik ben dus net zo’n exemplaar. Een doemdenker. Denk altijd dat ik niet echt kan wat ik wel kan. Fuck. Dat is echt niet leuk. ‘En onnodig’ – zou ik tegen een ander zeggen (…)

Maar dit gaat niet over een ander. Dit gaat over mezelf. Op een spirituele beurs zei ooit eens tegen mij: “wanneer je begin veertig bent zul je dingen gaan ondernemen. Dan gaat er iets gebeuren wat leven veranderend is en wat alles anders laat zijn. Dan ga je iets doen wat je eerder niet deed” Wat dat was kon hij niet zeggen en hij beweerde dat ik het al helemaal niet hoefde af te dwingen (die man kon dus ook gedachtenlezen…;-) )

Ik probeerde dat natuurlijk wel. Ik begon een webshopje, ik begon te sporten, ik deed weet ik veel wat allemaal wat buiten mijn comfortzones lag en stortte me van het ene avontuur in de andere (voor mij behapbare) nieuwe ontdekkingsreis. Het een faalde nog jammerlijker dan het andere en de rode draad die altijd door alles heenloopt wat ik aanraak of probeer: ik ben niet goed genoeg. Een ander is altijd beter. En dus is het nooit perfect…

Terwijl ik alle materie doorspit waar ik net over vertelde zag ik in dat ik de optimist voor iedereen ben maar niet voor mezelf. Dat ik de nuchterheid zelve ben naar mijn geliefden en vrienden toe (voor hen) maar dat mijn negatieve en hysterische kant de overhand neemt wanneer het mezelf betreft.

Die Law of Attraction wordt nog een hele uitdaging wordt omdat je moet geloven wat je wilt. Jezelf voor de gek houden geen nut heef. Affirmaties (positieve boodschappen voor jezelf) werken alleen als je gelooft wat je jezelf vertelt. En dat is fucking lastig. Want wanneer ik tegen mezelf zeg: ‘je bent mooi’ denk ik erachteraan “maar waarom zie ik dat niet terug op een foto of etalageruit?’ En wanneer ik denk ‘goh die putjes vallen best mee’ herinner ik me het poseerfilmpje in halogeenlicht meteen (AWKWARRRRRD).

Je begrijpt, dat dat dus geen zoden zet. Gisteravond probeerde ik iets uit wat ik op het internet vond. de I Am methode. Eigenlijk ook een ‘affirmatie’ oefening. Ik moest luidop tegen mezelf zeggen dat ik goed ben zoals ik ben. Dat de ware en echte ik op moest staan en me moest komen helpen om mezelf te zijn. Dat ik al perfect ben zoals ik ben. Dat dat goed was. Tra-nen biggelden over mijn wangen en ik snap niet waarom. Ik zag in gedachten steeds een klein kind voor me wat blij is. Met staartjes. Ik denk dat ik het zelf was als vier jarige. Of zes, ik weet het niet. Maar toen ik naar mezelf vroeg was dat degene die ik zag. En zij was goed zoals ze was. blij, ondeugend, een mooi kind en heel gelukkig. Ze was zichzelf.

Dat vond ik best wel een dingetje. En eigenlijk werd ik er een beetje weeïg van. Ik vind het best heel stuitend dat ik in elkaar zit zoals het is. Maar tegelijkertijd vind ik ook dat nu ik dit zo kan benoemen, ik er ook iets aan kan doen.

Een blote billen blog vind ik dit. En misschien moet hij maar voor altijd in concepten blijven staan. Lekker veilig. Maar aan de andere kant; zo ben ik dus. En ik begrijp ook dat dit mij niet verder helpt om dingen af te maken zoals ik het graag wil. Want ik werk mezelf continu tegen door op deze manier tegen mezelf te praten. Door zo over mezelf te praten, te schrijven en ook echt tegen een ander persoon.

Af en toe ben ik oprecht trots op mezelf. Dan heb ik het gevoel alsof ik licht geef. Dat zijn heel fijne momenten. En ik weet heus ook wel dat de hele dagen optimistisch zijn onmogelijk is. Echter, wanneer je jezelf de credits onthoudt die je waard bent onthoud je jezelf van heel veel mooie momenten. En zelfrespect. Ik vond een blog van mezelf terug waarin ik schrijf: “Vergeten wat je voelt en onthouden wat je waard bent” Daarin zet ik eenzelfde blog uiteen. Blijkbaar ben ik er dus al veel langer mee bezig dan ik dacht. Waarom schrijf ik er anders zo vaak over?

Dat ik dat kleine meisje zag doet me veel. Ik denk ook dat je vroege jeugd veel zegt over hoe je werkelijk bent. Daar waar je nog niets moest, hoefde, niet aan verwachtingen hoefde te voldoen en puur mocht zijn. Je gevoelens nog niet bespeeld werden door eigenwaarde of een gebrek daaraan. Je nog niks gaf om meningen. Je WAS er gewoon. En ik was gelukkig.

Wat ik gisteren las, was dat je je eigen ideeën niet BENT. Die HEB je. En wat je bij je draagt aan opvattingen (over jezelf) Ben je niet. Dus kun je ook teruggaan naar wie je wél bent. Want je bent gewoon jezelf. En je bent goed zoals je bent.

Terug naar het nu. Daar waar ik nu sta en daar waar ik mezelf uitstekend kan onderdompelen in negatieve gedachten maar waar ik mezelf herroep en besluit om eens met een open blik naar mezelf te kijken. Ik denk terug aan de man op de paraview beurs. Misschien heeft hij gelijk gehad. Er staat veel spannends op stapel. Misschien, misschien is dit het moment om mezelf te laten zien zoals ik ben en te zien dat dat goed is. Dat ík goed ben en dat mijn inspanningen goed zijn. Dat het tijd is om niet langer bang te zijn ‘door de mand te vallen’ omdat dat niet gebeurt. Dat ik dat aan niemand hoef te bewijzen of erkenning hoef te zoeken bij iemand anders.

Ik wil op zoek gaan naar mezelf. Naar degene die zonder oordeel naar zichzelf kijkt. Zonder een shitload aan kritiek op mezelf. Eerlijk geloven in mezelf en met een volle overtuiging dat het goed is. Dat zal vast niet van de een op de ander dag gebeuren maar oefening baart kunst zoals dat oefening bijna alles mogelijk maakt waarvan je denkt dat het onmogelijk is.

Tijd om the Law of Attraction eens op mezelf toe te passen en mijn eigen energie op een soortgelijke positieve energie af te stemmen. Gewoon geloven dat je goed bent zoals je bent en dat je goed doet wat je doet.

Ergens onderweg ben ik mijn vertrouwen in mijn eigen zijn en kunnen kwijt geraakt en ik wil dat terug. Want zelfvertrouwen voelt goed en maakt dat je bergen verzet en ook ziet wat je eigenlijk gedaan hebt en waartoe je in staat bent.

Ik heb vier affirmaties klaar staan: I am perfect. I am good. I am me. Tijd voor een frisse wind. I am happy ❤️