Beschuitje met mezelf

Ze zijn binnen. Alle twintig zijn ze mooi. Ik val in katzwijm van mijn eigen smoelwerk. Mag dat? Tuurlijk mag dat. Zolang ik me maar goed realiseer dat dit een momentopname was en ik de rest van de tijd rondloop als een zwerver. Oké, oké, ik overdrijf. Zo erg is het nou ook weer niet. Maar de rest is wel waar. Ik geniet ervan. Er is één foto in het bijzonder waar ik mega trots op ben. Eentje met een beste achterkant zeg maar. Eentje waarop mijn flinke billen staan te glimmen as’n hondekeutel in het dúster 😉 #groningsgezegde

Want mijn benen en billen zijn doorgaans mijn allergrootste zwakte. Ik schrijf er ontelbare blogs over, post het te pas en te onpas op Instagram (Facebook leent zich hier ietsje minder voor…) en sta draaiend en kerend voor de spiegel om te constateren of de schade van de laatste 40 jaar minder is geworden. Meestal niet. Ik kan er nog best een portie poffertjes op bakken waar ik een weeshuis mee kan voeden… #overdrijvenismijnsterkstekant

Maar tegelijkertijd hangt dat best heel erg af van mijn gemoed. Afgelopen week viel het bijvoorbeeld reuze mee. Ik stapte op een ochtend met mijn duffige hoofd door de woonkamer en besloot even een snelle blik op mijn Sloggi te werpen. Man O man ik moest me zowaar vasthouden. Het viel warempel mee! Ik draaide linksom, rechtsom, drukte mijn kont een end naar achteren en zuchtte dat de ellende meeviel. Vandaag wel. Ik vond mijn behind begerenswaardig.

En zo is het de laatste tijd wel vaker. Dat de ellende meevalt. Dat is niet omdat ik er zo geweldig uitzie, ik bedoel, had ik het weekend plaatsgenomen op een podium van een bodybuild wedstrijd dan hadden ze beveiliging geroepen om te zeggen dat er een olifant ontsnapt was. Zó gelikt zie ik er dus ab-so-luut niet uit. Maar ja, dat is nou ook net niet mijn doel natuurlijk. Vooralsnog dan. We blijven wel realistisch.

Echter, toen ik de foto’s eergisteren in mijn mailbox ontving was ik zeer, zeer aangenaam verrast. Ik had tijdens de shoot aan Jeroen gevraagd om vooral veel ‘sex’ vast te leggen. Ja nee, begrijp me goed, niet letterlijk natuurlijk, maar ik wilde gewoon dat het er goed uitzag. Niet persé super sportief maar wel gewoon ‘lekker’. Als in: “zo, daar wil ik wel een beschuitje mee eten (insert optrekkende wenkbrauw 😏)”

Toen ik de foto’s moest uitzoeken zakte de moed me in de schoenen. Er waren een boel bij waarop ik zo vermoeid keek dat het geen ‘beschuitje’ zou gaan worden maar een lepeltje Olvarit. Zuig maar op zeg maar. Maar gelukkig wist ik de mooiste veertig eruit te vissen en de mooiste twintig daadwerkelijk te bestellen. Er zijn grenzen aan mijn budget natuurlijk. Ik wil binnenkort vast nog weer eens nieuwe schoenen ofzo.

Anyway, ik ben dus tevreden. Op de vraag of mijn shape nu daadwerkelijk verbeterd is kan ik ‘ja’ antwoorden. Ik ga hierover niet een hele blog volstouwen want dat heb ik al te vaak gedaan. Dat is nu ook wel eens uitgekauwd vind ik. Mijn belangrijkste doel is bereikt (op de foto 😜) : mijn billen zien er Kim Kardashian-worthy uit.

Tot grote schaamte van mijn lieve doch bescheiden moeder en vader en broer laat ik de foto’s aan de hele wereld zien. Is dit verstandig? Vast niet. Er zijn ongetwijfeld weer een hele rits mensen die het op alle einden en kanten afkeuren dat ik in een lingeriesetje, bodystocking in stringvorm of liggend op een bed te aanschouwen ben.

Te uitdagend, te bloot en te beschamend. Maar wanneer ik me dan luidop afvraag wat het verschil is tussen een proffesionele fotoshoot (waarop uiteindelijk niets te zien is) of op het strand rondfladderen met je borsten pront vooruit (wie geluk heeft, meestal hangen ze er verdrietig bij) terwijl de hele natie bij je langsloopt,  kan ik niet anders dan constateren dat ik op zich best meeval. Dat ik niemand schade berokken; want in beide gevallen word je namelijk bekeken.

Het feit dat een of andere afzichtelijke twit zijn kind opstookte om mijn kind hiermee te pesten verandert hier niks aan. Bovendien worden er onwaarheden vertelt. Ik ben nergens bloot of deels ontbloot met mijn hele hebben en houden terug te vinden op het wereld wijde web. Nergens staat mijn voorgevel iemand aan te staren. Hieruit blijkt maar weer eens te meer dat mensen toch wel liegen. Dat kan ik niet voorkomen. Al sluit ik me voor de rest van mijn leven op als kluizenaar (met mijn fotoboek vol foto’s want die heb ik natuurlijk wél goed bewaard 😜), mensen kletsen toch wel. Is het niet over je (onzichtbare) tieten, dan is het wel over je zichtbare billen…

Het is sowieso frappant dat er zo geoordeeld wordt. Want wanneer er in je bio staat dat je fotomodel bent en mag poseren voor de Hunkemöller prijst iedereen je de hemel in. Chapeau! Of zou Doutzen Kroes (die ook moeder is) soms óók overwegen te stoppen met haar modellen carrière wanneer er iemand tegen haar zoon staat te gillen dat zijn moeder poedelnaakt op Instagram staat (en men haar vraagt of ze hiermee soms haar kroost met schande en plagerij wil opzadelen?) Ik. Dacht. Het. Niet. Maar goed, misschien ben ik wel gek. Is het een volstrekt absurde vergelijking😐. Wat het ook is want ik ben bij lange na geen Doutzen Kroes. En ben trouwens nog steeds niet door Victoria Secret benaderd…🤔

En dus besluit ik zo trots als ik kan met mijn kont te showen. Hij is dus werkelijk beeldig vastgelegd. Ik zou zo een beschuitje met mezelf willen eten en loop de hele fakking week al aan mijn reet te voelen. Want die heb ik natuurlijk toch maar even mooi bij elkaar gesquat en gehipthrust! #huldeaandespierpijn.

Hoewel ik nog geen concrete plannen heb voor het komende jaar weet ik wel zeker weer een shoot te willen doen. En diep van binnen wil ik ten minste één keer in mijn leven hebben ervaren hoe het is wanneer er een detectiepoortje afgaat omdat je abs of steel hebt💪🏻. Zo stoer lijkt me dat. Maar goed, een fotoshoot is in elk geval haalbaar en supertof. Het valt me op dat het hier en daar nog wat ongemakkelijk is om erover te vertellen omdat het (nog) niet overal gewoon of gebruikelijk is.

Verkwisting van geld. Overmoedigheid of arrogantie. Er zijn genoeg oordelen die men er op loslaat. Maar wie van een onzekere houding of lage eigenwaarde wil afkomen zal versteld staan van zijn of haar eigen schoonheid. Je bent zo vaak niet zoals je jezelf ziet. Wanneer je jezelf door de lens van de fotograaf laat vastleggen zie je wat een ander ziet. En dat kan net dat laatste zetje geven om je mening over jezelf bij te stellen.

Wanneer je sport of dieet om naar een bepaald fysiek toe te werken zie je nog te vaak iemand in de spiegel die er niet meer is. Dan ben je al ontzettend veranderd maar ziet nog steeds de persoon van voorheen. Een prachtige foto van jezelf kan dan helpen om jezelf naar de realiteit terug te slingeren. Met een mega gevoel van trots. Dat alleen al is onbetaalbaar.

Enfin, ik ben super tevreden. Zie genoeg verschillen om trots op te zijn en accepteer de dingen die ik graag anders zou zien. Of die dingen ook daadwerkelijk gaan veranderen weet ik niet. Misschien wel, misschien niet. Ik geniet in elk geval enorm van deze lifestyle. Van het trainen, eten en af en toe een shoot. Omdat het vastleggen van een mooi moment je er op moeilijkere momenten aan herinnerd dat je het heel oké doet. Because I’m worth it 😉