‘Onzekerheid is martelender dan gewisheid’ (Carel Vosmaer 1826-1888). En dat lieve mensen, zijn ware woorden. Onzekerheid is zo ongeveer het meest killing voor je gestel. Het zorgt voor spookbeelden, waanideeën en angstaanvallen. Het doet je lijden nog voordat er geleden dient te worden. Het maakt je rimpelig, grijs en ziek. Het is slopend.
Zoals ik al zo vaak schreef, had mijn opa Nieland daar ook zo’n mooi spreekwoord voor: de mens lijdt het meest, aan’t lijden dat hij vreest, maar nimmer op komt dagen…” Deze woorden heb ik sinds het moment dat ik ze hoorde in mijn hoofd geprent. En vaak, wanneer ik in mijn eigen zeeën van onzekerheid lig te spartelen, probeer ik ze op mezelf toe te passen. Want het ís ook zo, zo lang je niet weet waar het schip strandt, zolang je de afloop niet kent, speculeer je er op los en verzin je de meest krankzinnige scenario’s.
Onzekerheid. We houden er niet van. We willen het liefst precies weten van de hoed en de rand. We willen het liefst ons hele leven voorspeld en uitgestippeld hebben zodat we weten wat er allemaal te wachten staat. Maar aan de andere kant willen we dat helemaal niet. Beweren we knettergek te worden wanneer we alles van tevoren zouden weten. Ik denk het ook. Ik denk dat ik helemaal niet gelukkiger zou worden alles te weten wat er nog op mijn pad komt. En raar genoeg, wil ik tegelijkertijd gerustgesteld worden. Gerustgesteld dat alles echt wel weer in orde komt. Maar dat, dat is iets wat niet zomaar gezegd kan worden. Want wat voor de een een geruststelling is, is voor de ander een levende nachtmerrie.
In alle gevallen van onzekerheid is angst een wel hele slechte raadgever. Angst heeft niets te maken met je onderbuikgevoel. Angst is een oeremotie. Een stukje overlevingsdrang; wat je zowel op jezelf als op je geliefden toepast. Angst is het hoofdingrediënt van onzekerheid en eigenlijk een überslechte raadgever als het aankomt op het nemen van beslissingen of het vertrouwen op jezelf.
Angst laat je sidderen en maakt alles troebel. Het zorgt dat je niet helder kunt denken en laat doemscenario’s de overhand nemen. Ik ken het gevoel maar al te goed. Maar probeer op deze momenten te denken aan wat opa zei, ‘je vreest dat wat nimmer op komt dagen.’
Soms echter, komt dat wat je vreest wél opdagen. Dan komt een nachtmerrie wel uit. Dan steven je af op het verlies van dat wat je liefhebt. Dan weet je wat je te wachten staat, wat degene je liefhebt gaat overkomen, wat jóu gaat overkomen. Dan moet je je voorbereiden op dat wat helemaal niet kan. Dat wat je gaat verscheuren en verdriet gaat brengen. Dat wat voor mentale en fysieke pijn zorgt. Een zwaardere weg om te bewandelen kan ik me niet indenken.
Wat daarbij de allermeeste indruk op mij maakt, is dat ook deze dappere mensen er weer doorheen komen. En op momenten dat ik piep om al wat irrelevant is, wat nergens (meer) toe doet, probeer ik aan deze strijders te denken. Wat zij doorgaan, doorgingen, meemaakten. En dat plaatst alles in perspectief. Ook zij kenden angst. Gegronde angst. Tegelijkertijd welde er een enorme overlevingsdrang in ze op wat ze bracht naar waar ze vandaag de dag zijn, of juist, daar waar ze nú zijn…
Ik maak een diepe buiging voor ze. Ik maak een diepe buiging voor iedereen die met zijn angsten om weet en wist te gaan. Voor iedereen die in het diepe sprong en niet wist hoe ver ze zouden vallen. Voor iedereen die viel, de grond raakte en weer opstond. Voor iedereen die tranen moest laten, die ze nog steeds laat vloeien en die doorgaan. Voor hen die vielen en níet weer op konden staan omdat ze wisten wat hun eindbestemming was.
Angst. Een slechte raadgever en de basis van onzekerheid. Onzekerheid, de emotie die ons allen bezighoudt en bang maakt. Het maakt zoveel in ons los…
Het is vandaag een spannende dag. Eentje die gevuld is met onzekerheid. Ik ga er niet dieper op in, want dat is onnodig. Het is een dag die mijn hoofd laat tollen en die ik tegelijkertijd tot rust probeer te manen. Want je druk maken om dat wat nog niet is heeft geen zin. Mijn onderbuikgevoel laat ik met rust want soms is de wens de vader van de gedachte en geef je jezelf valse hoop of maak je jezelf onnodig druk.
‘Onzekerheid is martelender dan gewisheid’ …. Nog eentje om te onthouden – al vind ik die van opa het toch echt het allermooist 😉
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 