Verandering van spijs doet eten

 Sinds alweer een paar jaar heb ik een nieuwe liefde. Nee, geen chocola, dat is inmiddels uitgekauwd, sterker nog, die liefde is zelfs al een beetje passé (tenzij het meer dan 70% cacau bevat). En ja, ik weet dat ik als een Health freakin’ zeikerd klink wanneer ik je zeg dat deze liefde “Fitness”  heet. 

Wanneer ik dit zo opschrijf moet ik zeggen dat ik het zelf ook wel een beetje ‘ieuw’ vind trouwens. Ik lees me drie slagen in de rondte over dit onderwerp, vind het ook heel leuk, maar wanneer je er zelf een stuk over schrijft krijgt het toch wat een andere lading. Over een ander zijn passie lezen is leuker zeg maar. Maar, aangezien een mede-sporter mij door mijn enthousiasme van gisteravond tipte mijn vrijheid blijheid gevoel eens van me af te schrijven, bij dezen 🙂

Anyway, zolang ik train, doe ik mijn workout eigenlijk alleen maar met machines. En voordat iemand zijn oordeel daarover uitknalt, het was leuk. Het hielp en het werkte. Tot ongeveer een half jaar geleden. Ik kwam tegen een plafond aan. Het wilde niet meer.

verfrissende crunches zeg ik…;-)

En dat was pretty frustrating kan ik je zeggen. Drie keer in de week soms anderhalf uur mezelf uitsloven, me houden aan een voedingsschema en geen reet opschieten. Bah. Ondertussen bleef ik maar lezen en rondneuzen (lees gedeprimeerd door Instagram fotootjes scrollen…) en ik werd steeds ontevredener. En we weten allemaal wat ontevreden mensen worden: chagrijnig.

Zo ook ik. Het ene na het andere flitsende fitness outfitje deed niet wat ik hoopte: bijdragen aan spierballen. Begrijp me goed, mijn resultaten liepen niet achteruit, maar gingen ook niet vooruit. Niet meetbaar en zichtbaar tenminste. En ik wil best tot het naadje gaan, maar dan wel met resultaten. En dat laatste bleef uit.

Genoeg gepiept (dit gepiep duurt tenslotte toch al ruim een half jaar) ik zeg, tijd voor verandering! Op vakantie kon ik niet sporten dus dat werd zoeken naar een sportschool in de buurt van mijn vakantie adres. Aangezien deze bij het zwembad inzat was dit appeltje eitje. Best wel nieuwsgierig ging ik bewapend met mijn sportschema de school in. Maar wat ze daar niet hadden en bij mijn eigen sportschool wel: keuze in machines. 

Jawel cardio hoor, te kust en te keur; maar dat doe ik eigenlijk alleen als warming up. In de hoek zag ik ze al staan. De dumbells. De losse gewichten. En in de spiegel, mijn bescheten kop. De keuze was er niet reuze. Toestellen waren er niet dus moest ik uitwijken naar losse gewichten. Tuurlijk had ik al genoeg plaatjes gekeken en blogs gelezen, maar het bleek niet geheel onverstandig te rade te gaan bij de instructeur van deze sportschool.

Geen keus dus en schakelen geblazen. Daar sta je dan. Voor de spiegel met een gewicht in je hand. Daar lig je dan, met een losse stang boven je hoofd. En als je gewend bent dat alles waaraan je trekt of sjort normaliter ergens aan vast zit, kun je ook bedenken dat alles wat los zit best nog wat handigheid vergt. En concentratie. En een serieuze aanpak. Want ik zit er niet om te springen om zo’n dumbell op mijn tenen te lozen. Ik wilde ’s middags ook nog leuk zwemmen tenslotte.

Maar wat ik niet verwachtte, het was FUN!! Het was anders en verfrissend. Het was… zwaar. Tuurlijk sta ik niet meteen met vijfentwintig kilo’s in de rondte te zwaaien en tuurlijk wiebelt alles nog instabiel, maar hé, ik deed het en het allerleukste was, ik kreeg abnormale spierpijn! Whaaha, dat had ik al een poos niet gevoeld! En terwijl ik de volgende dag kreupel de trappen van het museum opklom temidden van mijn ineens wel héél vitale kinders, maakte mijn hart een sprongetje: mijn nog onhandige gezwoeg werkte! 

Mijn spieren kregen een nieuwe prikkel evenals mijn hersenen. Want ik word zwaar gedemotiveerd van mij te pletter werken zonder resultaat. Sporten zonder doel is voor mij als winkelen zonder geld.  Niks aan dus. Hoewel ik heus wel weet dat ik never nooit mijn kont zoals die van Kim Kardashian of Nickie Minaj kan (of wil) trainen doe ik het natuurlijk wel met een bepaald streven. Een ‘Instagram waardige kont’ bijvoorbeeld 😉  En om dat te behalen is er werk aan de winkel. 

Gisteravond heb ik het mijn eigen instructeur voorgelegd. Ik had al een paar weken voortgeborduurd op wat ik geproefd had op mijn vakantie adresje maar vond het superleuk toen hij me verschillende dingen uitlegde en ik verschillende dingen probeerde en toepaste. En wat is het leuk je enthousiasme te delen en te genieten van dat van een ander. Het werkt super motiverend en aanstekelijk. Ik heb d’r zin in! Ben benieuwd of ik het plafond doorbreek. Op naar het volgende meetpunt. Au. Niet lachen.