Terwijl ik over Facebook scroll, flitst er een berichtje van Linda.Magazine voorbij. Ik zie een Indiase moeder met ondertiteling: “ik moet ze grootbrengen en dan uithuwelijken”. Eens te meer realiseer je je hoe gelukkig je jezelf mag prijzen in Nederland geboren te zijn.
De moeder is bevallen van een prachtige tweeling. Maar noemt het zelf een ramp. Ze had al drie dochters en wilde zo graag een zoon om de familie te onderhouden… haar schoonfamilie verbiedt haar water te drinken omdat haar baby’s daar “verkouden” van zouden worden. Dat ze zichzelf en haar baby’s zo uitdroogt gelooft ze niet want ze gelooft haar schoonouders.
Schrijnend en verdrietig. Als ik naar deze twee pasgeboren meisjes kijk springen de tranen me in de ogen. Zo gelukkig als wij Nederlanders mogen zijn wanneer we een meisje krijgen (of natuurlijk een jongetje), zo diep ongelukkig was deze moeder. Teleurgesteld, bezorgd en opgezadeld met een onzekere toekomst waarbij ze weet dat haar meisjes uitgehuwelijkt moeten worden.
Meisjes kosten allen maar geld en brengen niets op. Alleen de zin al bezorgt me rillingen. Hoe erg is dat? Hoe erg is het dat je weet dat een land als India te kampen heeft met zulke realiteiten. Dat je weet dat de ontwikkeling hier in Nederland, het succes van de vrouwen, de dromen en idealen die wij Nederlanders nastreven nog lang geen toekomstmuziek in deze landen zijn?
Wij werden hier geboren met een toekomst in het verschiet. Hoewel er genoeg mensen zijn die onder de ‘armoedegrens’ leven is het bestaan van de gemiddelde Nederlander in de verste verte niet te vergelijken met zo’n arm gezin in een land als India. Waar het in ons land nog mogelijk is je te op te werken en je (armoedige) verleden achter je te laten is dit in een land als India onmogelijk.
 |
| bron: themas.studiomenm.nl |
Alleen bijvoorbeeld het kastensysteem is al iets wat voor ons niet te bevatten is. Alhoewel het officieel is afgeschaft wordt het op veel plekken nog steeds gehanteerd en toegepast. Met een uitzichtloze toekomst voor veel mensen als gevolg.
Deze moeder heeft in elk geval veel zorgen “gebaard”. De twee mooie meisjes liggen naast elkaar te slapen en hebben nog geen idee van wat de toekomst hun brengt. In elk geval geen middagje winkelen in Amsterdam. Ook geen vruchtbare carrière als zakelijk ondernemer; een opleiding is vaak al ondenkbaar laat staan een baan. Gelijkheid is iets waarvan ze slechts kunnen dromen.
Gek genoeg is Het Boeddhisme (wat ook in India aangehangen wordt) wel een van de religies waarmee ik me bij bepaalde uitgangspunten kan identificeren; Goden nemen er eigenlijk ook geen dominante positie in.Wat tegenstrijdig eigenlijk, prachtige idealen en bizarre niet te begrijpen situaties door bijvoorbeeld zo’n ingesleten kastensysteem…
Het vermijden van al het foute gedrag,
Het ondernemen van het goede,
En het ontwikkelen van je eigen geest;
Het ondernemen van het goede,
En het ontwikkelen van je eigen geest;
Toen onze oudste geboren werd was het feest. Niet omdat het een jongen was maar omdat hij welkom was, we waren gelukkige ouders geworden van een prachtig nieuw mensje. Datzelfde gebeurde bij de geboorte van onze dochter en onze kleinste telg. Ze genieten op school en hebben, als het goed is een hele toekomst voor zich waarbij ze de hoogst mogelijke doelen mogen en kunnen nastreven.
Ze spelen met alle kinderen van alle culturen en halen overal iets uit wat ze vormt in hun opvattingen, keuzes en gedragingen. Ze leren van alles en iedereen en kunnen vliegen zover ze maar willen. Dankbaarheid is slechts een understatement. Kijk zelf maar eens op onderstaande link en knijp in je handen.
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 