Het is nu officieel. Ik heb het vanmorgen in de krant gelezen. Ik behoor over een aantal maanden onder de categorie: “oudere vrouwen”. Het stond zwart op wit in de Telegraaf. Redelijk onopvallend zou je denken, maar zelfs mijn wederhelft belde me op om te vragen of ik de Telegraaf ook had gelezen… En dan vooral, hoe ik me nu voelde?
Je vraagt je als mens zo nu en dan af, wanneer ben je nou eigenlijk oud? Meestal zeggen we dan, ach, je bent zo oud als je je voelt. Ik voel me twintig. Soms dertig, maar dan houdt het wel op. Maar oudere vrouw? Mwaaah, nee nog lang niet. Tuurlijk, toen ik twaalf was vond ik iemand van vijf-zes-zeven, zelfs achtendertig ‘ouder’, maar ‘oudere vrouw’, kom op zeg…!
Het artikel was best nog wel interessant toen ik begon te lezen. Niet zo’n ellenlang artikel, dus het trok mijn aandacht. Het ging erover dat tegenwoordig iedereen maar een sixpack wil. Ha, nou die wil ik ook dus ik las verder. Het was volgens de diëtiste een gevaarlijke trend dat iedereen zo’n sixpack maar nastreefde. Want realiseerden wij ons wel hoeveel werk dit eigenlijk was? En wat voor vetpercentage daartegenover stond?
Nee joh! Werk? Hoe kom je d’r bij. Ik dacht altijd dat zo’n sixpack geleverd werd bij een sportschool abonnement. Dat ‘ie uit de lucht kwam vallen, zo’n strak lijf. Tuurlijk niet. Hè, hè, nou dat was nog eens nieuws. Enfin, alle foto’s die op Instagram voorbij flitsten waren niet al te best. Al die strakke selfies van sportschoolposes en gespierde lichamen waren een illusie en nu wilde iedereen maar zo strak en gespierd worden als dit soort mensen.
Het was afzien hoor, zo strak te worden. Uren sporten (huh??), goed op je voeding letten (Wat zeg je nou?!) en bovendien liep je toch 90 procent van de tijd bedekt rond (Tjong, daar zegt ze zowat. Weer een reden om niet m’n best te doen in de sportschool….) Zonde van je sixpack dus. Ik werd hoe langer hoe kriegeliger. Deze diëtiste raadde haar cliënten dan ook vooral af zo’n flashy hot body na te streven.
En het waren niet allen jonge vrouwen die deze tendens oppikten. Nee zeg, (en daar kwam ie al) ook de oudere vrouw streefde dit ideaal al na. Er was zelfs een vrouw van 39 bij haar in de praktijk gekomen die een sixpack wilde!! Hè?! Wat schreef ze nou?? Die vrouw van 39 deugt dus echt niet. Hoe haal je het in je ‘oude’ hoofd om graag gespierd en strak door het leven te willen?! Dan heb je dus echt een steekje los. Tenminste, als je de diëtiste mocht geloven…
Ik zal het toegeven het stond er iets genuanceerder. Ze verklaarde niemand letterlijk voor gek. Maar de strekking van het verhaal blijft hetzelfde. Ze vond het onnodig en gevaarlijk dit soort idealen te hebben. Maar beste mensen, het is ook nooit goed.
Wordt de jeugd te dik? Stress in de toekomst. Worden we te dun? Anorexia ligt op de loer. We moeten allemaal massaal op onze lijn letten want er is en scala aan ziekten waaraan we zomaar ten prooi kunnen vallen als we niet sporten en opletten wat er in onze mond komt. Ik ben het er mee eens. We moeten ook oppassen en een beetje aan onze conditie werken. En of je dit nou doet voor je gezondheid of voor je blitse zomerjurkje, who cares? Je doet het voor jezelf.

De moraal van het verhaal: doe vooral wat je leuk vindt. Iedereen weet wel dat we geen Twiggy meer hoeven te worden. Je leest en hoort het overal. Spieren zijn het nieuwe dun. Sterk zijn is het nieuwe sexy. En aangezien trainen en spierballen kweken niet samengaan met uithongering valt het wel wat mee met een extreem laag vetpercentage en een ‘gevaarlijke’ sixpack. Hoe hard je ook traint. Je lijf denkt namelijk zelf ook nog een beetje na. En mocht je wasbordje zich op een dag aandienen: drie hoeraatjes voor jezelf!! En de hele dag naakt rondlopen zeg ik. Pronken met die handel.
Zo. Nu eerst een bord warm eten. En dan op naar de sportschool. Mijn oude lijf es een schop onder de kont geven en trainen voor mijn sixpack 😉