Hiep hiep hoera! Het is 2015!! Wacht even, ik zeg het nog es; het is 2015… Waar is het afgelopen jaar gebleven? Het gevoel van twee keer met je ogen knipperen en je in een andere tijd bevinden overheerst sterk. Want het is een gegeven, de tijd raast maar raak en wij razen ‘vrolijk’ mee.
Wat een jaar is het geweest. Maar ik kan niet klagen. Er zijn geen sterfgevallen, ziektes of andere verdrietige momenten geweest, sterker nog, eigenlijk was het een topjaar. Het was een jaar waarvan ik ten volste heb genoten.
Bewust genieten, ook al gaat de tijd als een speer. Bewust proberen alles uit je bezigheden te halen wat erin zit. Best nog wel een dingetje als je zoals ik, stresskipperig van aard bent. Maar dit mocht de pret niet drukken en ik heb me er volop in gestort. Met name in mijn sport kan ik helemaal losgaan. Zodra ik de sportschool inwandel verandert mijn stemming. Ik geniet van het bezig zijn, wil elke keer mijn grenzen verleggen en wens elke keer tegen beter weten in dat ik net zulke spierballen krijg als mijn mannelijke medesporters. Hoezo illusie? Ja, nee, niet zoals die vrouwelijke bodybuilders hoor, dat gaat em never worden (al was het alleen al vanwege mijn genen 😉 meer zoals de dames die d’r aan de muur hangen, ingelijst en wel.
Aan goede voornemens doe ik niet. Vind ik zonde van m’n tijd. En ook verspilde energie trouwens. Goede voornemens werken niet. Veranderingen des te meer die ontstaan door een genomen actie. Een verandering in je denken gevolgd door een door jou uitgevoerd initiatief zorgen pas voor verandering, niet een idee en een wens die uit zichzelf waarheid moet worden, want dat is eigenlijk wat iedereen hoopt, dat het uit zichzelf gebeurt, die verandering.
Nou, dat gebeurt dus niet. Maar dat wist je vast allang. Tenslotte is het een uitgekauwd stukje info. Nee, die voornemens zijn slechts ingrediënten voor een flinke portie levensstress. Voor puisten die niet weer weggaan en hoofdpijn en migraine die je lastig vallen op momenten dat je het niet kan gebruiken. Rimpels en uitslag ten gevolge van je eigen opgelegde latten. En dat alleen omdat het 1 januari zal worden of is geweest. 1 januari, een magische datum…
Goede voornemens heb ik niet. Wensen wel een paar. De belangrijkste is misschien wel dat de gezondheid nog lang zal voortduren. Dat van mijn geliefden, familie en vrienden en eigenlijk van iedereen. Een andere wens is dat ik net zoveel plezier zal beleven dit jaar als het voorgaande jaar, eigenlijk zoals mijn lieve vriendin Adriënne uit Afrika zegt: “dat de goede dingen van het afgelopen jaar het slechtste worden van het komende”… Ja, een doordenkertje; beetje veeleisend maar heerlijk waar.
Een andere wens is toch wel dat ik leer om te leven zonder verwachtingen. Voor veel mensen best belangrijk geloof ik. Want hoe minder verwachtingen ik heb, hoe minder mij de dingen, of nog beter, mensen, mij tegenvallen. Te hoog gespannen verwachtingen zorgen voor verdriet en teleurstelling. En daar wordt geen hartje gelukkig van. Het loopt er eerder barstjes van op. En dat zou eigenlijk nergens voor nodig moeten zijn want ook deze verwachtingen heb je jezelf uiteindelijk opgelegd.
Als ik het zo beredeneer, komen veel tranen en teleurstellingen voort uit de door jezelf opgelegde verwachtingen. Of deze nu op jezelf of op een ander gericht zijn maakt dan niet uit. Een wijze les voor mezelf en door mezelf dit keer. Ik ga mijn best doen. Zonder verwachtingen proberen te leven. Klinkt goed toch? Behalve in de sportschool dan. Want ik krijg natuurlijk nooit die gespierde body zònder de benodigde verwachtingen 😉
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 