Vibrerende Massage, voor de allerzachtste wangetjes!

Toen ik nog klein was kregen wij om de zoveel tijd de Wehkamp, Neckermann of ‘Ter Meulen Post’  in de brievenbus. Mams had er vast en zeker eens iets uit besteld om daarna nooit weer van deze bron van oud papier af te komen. Voor mijn ouders was het slechts oud papier, maar ik, ik ging elke keer helemaal los met schaar en lijm om dit grote spannende boek, bomvol kleur en plaatjes helemaal te verslinden.

Er stond zoveel moois in dat ik slechts kon dromen en fantaseren over wat ik allemaal wel zou willen hebben als ik groot was. Er stond een immens scala aan meubilair in waaruit ik maar nooit een keuze kon maken. Wauw, wat was er veel moois te krijgen. En wat zou ik een prachtig ingericht huis hebben als ik groot was.

Naast honderden meubels en kleding stond er natuurlijk veel meer in. Je complete huis, garderobe en garagebenodigdheden kon je d’r uit bestellen. Een van de mooiste dingen vond ik altijd de sieraden. Die stonden dan afgebeeld met zo’n mooi ‘sterretje’ zodat het net leek of ze écht glommen. Dan knipte ik ze uit en plakte ze met plakband op mijn oren of kleding. Met mijn opgeplakte sieraden was ik dan helemaal de ‘koningin’ te rijk.

Natuurlijk stonden er ook secties in het boek die je snel doorbladerde. Het oude- dames- pyjama – gedeelte met die mooie hoge oma-pyjama’s bijvoorbeeld. Ieuw! Of die korsetten met puntbeha’s: horror. Het leek bijna op een snelle blik in je eigen toekomst met de onlosmakelijke vraag; ‘loop ik d’r later ook zo bij??’ Dat de kans hierop inmiddels wel re-de-lijk klein is geworden is dan ook een geluk voor onzer generatie. 

Er stonden ook artikelen in die ik als kind amper kon identificeren… Er was naast alle huis-tuin- en keuken artikelen een hele papieren afdeling gewijd aan beauty attributen. Föhns, scheerapparaten, tandenborstels, douchemutsen en… massagestaven… Quoi?? What’s in a name? De ‘massagestaaf’ in kwestie stond afgebeeld met een mevrouw die hem met gesloten ogen tegen haar wang hield. Daar kreeg je dan vast perzikzachte wangetjes van…

Zeer bijzonder. Ik was blijkbaar te achterdochtig om mijn ouders om enige opheldering te vragen over deze massagestaaf maar hij was ook te indrukwekkend om zomaar weer te vergeten. Jaren later kwam ik deze zelfde massagestaven tegen, maar dan onder een heel andere naam: Vibra-tor. Huh? Wat lees ik daar? Voor het vrouwelijke genot (ja en zelfs voor de heren) en het betreft in deze geen insect. Het was gewoon een ouderwetse ordinaire Vibrator! Tssss. Al die jaren misleid; al deze informatie stond niet in de Wehkamp…

Dat deze dingen in de jaren tachtig dus met een bedekte term in de bladen afgebeeld stond vond ik wel frappant. De jaren tachtig waren toch redelijk vrij? De zestiger jaren met alle bijhorende seksuele uitspattingen lagen al ver achter ons dus waarom zulke ‘misleidende’ termen gebruiken? Ach, wellicht hadden de makers voorspeld dat ook kinderen door de boeken heen zouden bladeren die zelf al konden lezen en deden ze dit slechts om onze tere kinderzieltjes te sparen.

Gezien het internet vandaag de dag wordt ons niet meer zoveel bespaard gebleven. Ook kinderen niet. Wat dat betreft waren deze postorderboekjes zo gek nog niet. Tegenwoordig kunnen we met één druk op de (computer)muis de handleiding van zo’n massagestaaf in woord en beeld aanschouwen . Ook kinderen dus. Al weten die gelukkig nog niet wat een massagestaaf is (hoop ik). En de massagestaven die al te koop zijn, zijn dit waarschijnlijk ook echt ha!

Zo. Weer een mysterie opgelost. Begin ik me toch af te vragen waar al die ‘kriebels’ en zo eigenlijk voor bedoeld zijn…