Foundation, lash-primer, foundation-primer, concealer, compact powder et.ce.te.ra. Ik ben d’r dol op. Mijn badkamerkastje puilt uit van alle restauratiemiddelen die nodig zijn mijn gezicht glad te strijken. Eenmaal opgesmeerd zie ik er minstens twintig jaar jonger uit. Behalve als ik lach. Dan barst de boel. Ik zie er dus alleen maar achttien uit als ik met een serieuze blik de wereld inkijk.
Toen ik vanmorgen met veel plezier weer aan het kwasten geslagen was en tevreden in de spiegel het resultaat aanschouwde las ik hier en daar eens de namen van alle potjes. Primer voor foundation. Huh? Primer voor mascara? Quoi? Ik lijk verdorie meer op een huisschilder dan op een ijverige beauty-queen…
Zet je toch aan het denken of niet? Begrijp me goed, het zijn natuurlijk allemaal wondermiddeltjes, gemaakt om ons gladjes en egaal te doen verschijnen, maar of die namen nou zo fijn klinken? Als je niet beter wist zou je ze eerder in de bouwmarkt zoeken dan in de ICI- Paris of de Kruidvat…Hoogstwaarschijnlijk zullen de mannen onder de lezers zich dan ook afvragen waarom wij dames in Vredesnaam deze smeersels op onze gezichten en lichamen aanbrengen. Er zullen denk ik maar weinig mannen rondlopen die zich met een dagelijkse regelmaat vrijwillig aan dit soort beauty regimes onderwerpen. Daarom wordt het ook alleen maar aan vrouwen verkocht. Nou ja, hier en daar een kerel dan, maar deze zijn op één hand te tellen.
Naast al deze basismiddelen, die alleen nog maar bedoelt zijn om je gezicht te egaliseren, volgt stap twee. De decoratieve attributen. Oogschaduw, lippenstift, blusher, oogpotlood- waterproof en niet-waterproof, mascara –idem dito-, eyeliners, glitters, kajal en kohl, allemaal potjes en stiftjes die nodig zijn de ultieme look te creëren. Kijk, dat hele less is more gedoe is natuurlijk prachtig zolang je de puberteit net voorbij bent, maar daar kom ik dus niet meer mee weg. Ja oké, op doordeweekse dagen dan maar meestal loop of fiets ik dan gewoon wat sneller.
Iemand als ik word altijd zielsgelukkig van de Cosmopolitan, Linda en meer van dit soort Glossy Boekjes. Ze staan bol van de middeltjes die ons de eeuwige jeugd beloven en ik geloof daar net zo graag in zoals mijn jongste telg in Sinterklaas gelooft. Jammer genoeg brengt Sinterklaas geen eeuwige jeugd mee in zijn goedgevulde zak…
Nu zul je wellicht denken dat ik elke dag volgeplamuurd de deur uitga en met een onberispelijke make-up de straat op loop, maar, beste mensen, niets is minder waar. Het hangt maar net af van mijn humeur en van de hoeveelheid tijd die ik de betreffende dag tot mijn beschikking heb. En wat betreft die tijd, daar schort het nog wel eens aan.
Dus in plaats van alle noodzakelijke stappen te doorlopen die mij voorzien van die absolutely Fabulous Leco Look (Want OMG wat is díe man goed!) dien ik mij meestal te beperken tot een crèmepje en een concealertje(want een pukkel kan dus écht niet!). En als ik extra minuten overheb klieder ik er nog wel eens een veegje oogschaduw overheen om de boel op te leuken.
Maar als ik dan eens een uitstapje heb en ik duik een enkele keer eens een kroeg – restaurant- bioscoop of andere gelegenheid in waar veel medemensen zijn, dan ga ik los. Echt waar, dan heb ik mij zo dusdanig uitgeleefd dat mij steevast om mijn identiteitskaart gevraagd wordt om naar binnen te mogen. Nou vooruit, ik overdrijf. Maar toch, dan ga ik All.The.Way. Dan trek ik alle potjes en kwastjes uit de kast om mezelf flink te pimpen.
Dit ritueel begint al onder de douche. Scrubben, scheren, maskertje links, maskertje rechts, pincetje linkeroog, pincetje rechteroog, het hele traject wordt met veel plezier (en hier en daar een pijnscheut) en toewijding doorlopen. Om na anderhalf uur mezelf keurend in (een juiste belichting natuurlijk) de spiegel te bekijken om me vervolgens een waardig knikje toe te bedelen. Ha. Maar weer mooi geflikt.
Vervolgens ga je een avondje plezier maken en zoveel mogelijk met je mooi opgemaakte ogen knipperen. En wensen dat iemand je vraagt of je soms kunstwimpers hebt. Want die loeidure mascara has to pay off zeg maar. Maar ach, alles voor die look natuurlijk. Want als je het doet, moet je het goed doen zeg ik.
Eenmaal thuisgekomen knallen je ogen bijna uit je kop. Want een hele avond met lenzen in je ogen is charming, maar meedogenloos. Op veel te hoge hakken kruip je naar je badkamer om vervolgens anderhalf uur schminkwerk er in drie minuten weer af te halen. Al dat werk voor niets zou je denken? Maar nee. Het was de moeite waard. Want echt waar, wat is het ontspannend, leuk, grappig en zalig om net als een puber of klein meisje te tutten en jezelf te vertroetelen. Gewoon omdat het kan. Het hoort allemaal bij de voorbereiding van de avond die nog komen gaat. Spannend bijna. Het maakt dat je met net een beetje meer zelfvertrouwen de avond tegemoet treedt.
En als ik daarna brak en met een bloot hoofd in de spiegel kijk, mijn tandjes poets en de trap op sluip val ik intens tevreden in slaap. Ik wens dat ik morgenvroeg nog een paar minuutjes extra heb om in elk geval een kwastje over mijn ogen te trekken. En anders? Nou ja, wat sneller doorlopen maar weer 😉 Trusten.
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 