De kapper. Hairdresser. Coiffeur. Parrucchiere. Het beroep klinkt in elke taal kundig vind je niet? Dit zeg ik natuurlijk niet geheel onbevooroordeeld. Ik ben een kappersfan. Echt waar. Niet van allerhande kapsters en kappers, ik ben best kritisch – we hebben tenslotte maar één pruikje haar op het hoofd dus daar dient met zorg mee omgesprongen te worden – maar ja, de kapster maakt mij blij en tjee wat vind ik ze handig met hun schaar en toebehoren.
Zelfs het slechtste humeur verandert als ik naar de kapper moet. Ik plan dit dan ook het liefst een paar weken van tevoren zodat ik er extra lang van kan genieten. De hele aanloop ernaartoe is dan een feestje. Als een klein kind streep ik de dagen af dat ik weer in de stoel mag plaatsnemen. Om vervolgens volledig vertroeteld te worden door de kundige handen van “de Kapster”
Ik ben best wel trouw aan mijn kapster. Ben niet zo snel de deur weer uit (voor eeuwig). Als je mijn haar eenmaal gewonnen hebt, kom ik elke keer terug. Gek genoeg verheug ik me iedere keer op een volledige metamorfose. Dat men mij nadien aan de neus voorbij rijdt of loopt zeg maar. De laatste keer slaagde deze misse redelijk. Ik ging van blond naar donkerbruin met rood. Ik helemaal in mijn nopjes weer naar huis.
De reacties die ik daar aantrof waren minder enthousiast als in de salon maar dat maakte het feestje niet minder. Mama was blij en die moet tenslotte ge-me-ta-mor-foosd-rondlopen – dus. Geen gepiep alsjeblieft. Die metamorfose is maar twee keer per jaar; in de zomer en in de winter; LAAT MIJ. De slingers in mijn hoofd hang ik echter elke keer op bij de gedachte aan mijn cape en cappuccino.
Elke keer ben ik weer verbaasd dat jouw wensen volledig op je hoofd geprojecteerd kunnen worden. Een simpel knikje, blik in je ogen of twijfeling zorgen ervoor dat de kapster precies weet hoe ik het wil. Hoe bestaat dat nou? Ze zwaaien met hun levensgevaarlijke scharen en messen in de rondte et voilá , je hebt ander haar op je hoofd.
Ze draaien hun hand –letterlijk- nergens voor om. Een scheve pony? No problemo. Blonde lokjes- rode, zwarte, paarse of groene strengetjes? Komt voor elkaar. Laagjes (hoe in vredesnaam tover je “laagjes” in zo’n warboel??), scheef, gedraaid of zelfs op z’n kop geknipt? Will be taken care of. Impressing zeg ik!
Nu kun je zeggen, “Ja, dat leren ze toch??”. Dat zal allemaal best. Ze leren ook elke keer nog bij met honderd duizend trainingen die tussendoor nog gevolgd dienen te worden om jou en mij met de allernieuwste technieken te kunnen bestormen. Maar toch, er is ook nog zoiets als ‘talent’. En believe me, de kapsters zonder dit ingrediënt wil je niet aan je haar hebben frutten. Al hebben ze honderd jaar op school gezeten, ze kan knippen of ze kan het niet en ze kan verven, of ze kan het niet. Je zult maar net diegene treffen die jouw haar badmuts-waardig maakt… Dat wens je niemand toe.
Dit lekkere gevoel wat ik in de stoel heb ontstaat niet alleen door het ‘O Wat krijg ik weer een mooie look’- gevoel. De tijd die ik daar doorbreng – zelfs al onderweg in de auto- is MIJN tijd. Dat zijn momenten dat ik helemaal met mezelf op stap breng en me laat verwennen en mijn ei even kwijt kan. Eigenlijk is het natuurlijk absurd dat je in een kapsalon ‘los’ gaat. Ik bedoel, er zitten meer mensen in de salon dan alleen ‘jouw’ kapster. En het is al net zo bijzonder dat je je kostbare haar toevertrouwd aan iemand die er in gaat knippen, bleken, verven snijden en wat al niet meer. Dat ik dan zonder vrees maar met realistische verwachtingen in de stoel plaatsneem zegt toch wel wat over de knipsters in kwestie.
Dat die sfeer dus niet mag ontbreken is voor mij een voorwaarde voor een fijne knip ochtend-middag of zelfs avond. Ik loop altijd fluitend de salon uit. Sla geen etalage ruit over om daar lieflijk glimlachend mijn nieuwe coupe te aanschouwen. Zwaai met mijn haar om die lekkere geur die ik daar toebedeelt krijg steeds weer op te snuiven. Heerlijk. Jammer dat ik nog niet weer heen hoef.
Dus bij deze lieve Stieneke, (en je lieve collega’s J) bedankt voor elke knip-kleur-bleek-vertroetel- en klets beurt! Voor jullie rijd ik graag naar het einde van de wereld 😉 xxx
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Gerelateerd
Dus bij deze lieve Stieneke, (en je lieve collega’s J) bedankt voor elke knip-kleur-bleek-vertroetel- en klets beurt! Voor jullie rijd ik graag naar het einde van de wereld 😉 xxx
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 