De plezierfactor. Hoe belangrijk is dat…? Heel belangrijk naar mijn idee. En de gunfactor? Minstens zo belangrijk; eigenlijk zijn de meeste successen die wij als hardwerkende en streberige mensen behalen gebaseerd op de “gunfactor”. Alleen kun je best veel voor elkaar krijgen, maar met de juiste mensen op je pad wordt de kans op plezier en effect alleen maar groter. En een hoog pleziergehalte gecombineerd met een flinke gun-hoeveelheid van je mede- en zelfs tegenstanders betekent gegarandeerd succes.
Mijn plezierfactor in het dagelijks leven geef ik het liefst een 10. Natuurlijk is dit meteen het hoogst mogelijke doel en behaal ik dit (lang) niet altijd maar toch, een dag niet gelachen is een niet geleefd is het gezegde wat ik altijd nastreef. Het omgekeerde is overigens eerder van toepassing voor ons stervelingen; wie op deze aardbol loopt er nu 24 uren per dag helemaal happy rond? Dat zouden er 1440 schaterlachende of in ieder geval gelukzalige minuten moeten zijn. Word je al wakker?
De werkelijkheid is meer zoiets van: met een beetje mazzel een redelijke nachtrust (waarvan deze immer onderbroken worden door iemand anders zijn wekker en een plaspauze), werken, úren stressen (ja echt, tel al je gedachtes en zweetmomentjes maar eens op!), úren koken, poetsen, wassen, strijken, kids halen en brengen, boodschappen, opruimen (x 1000), bedden verschonen en dan als laatste, je sociale leven onderhouden. Nu is er gelukkig zoiets als de vondst van de (vorige) eeuw “the mobile phone” maar eigenlijk gaat dit vaak ten koste van échte quality time. Maar goed. Dit is een onderwerp voor een volgend blogje 😉
Een poosje terug appte mijn vriendinnetje of ik zin had in een cultureel avondje; om mijn plezierfactor tot het cijfer 10 op te krikken zeg maar. We zouden het toneelstuk “Fifty Fifty” bezoeken in Groningen. Mwaah, een toneelstuk? Zoiets als een musical met zang en dans? Of een statisch toneelstuk. Je begrijpt, verder dan de bioscoop kom ik de laatste jaren niet. Mijn vriendinnetje wist het ook niet precies maar we zouden gaan. we waren benieuwd wat de precieze inhoud van het “pauzeloze” anderhalf uur durende stuk zou zijn. Geen koffie dus; nou kom maar op.
Lies Visschedijk (Gooische Vrouwen, Soof) en Marcel Musters (Mannenharten, Dik Trom) kwamen op als Jens en Milou, een stel met een ‘open huwelijk’ gebaseerd op gelijkwaardigheid en met een enorme plezier en gunfactor. De koffie werd vergeten en ik werd volledig meegesleurd het stuk in. Hilarische ogenblikken afgewisseld door serieuze herkenbare momenten namen me mee hun leven in. Een leven op een klein podium waar een paar beplakte dozen het decor vormden.
Het was of ik een kijkje nam in ons aller leven. Niet qua inhoud, maar wel qua benadering. De houding van Milou en Jens ten opzichte van elkaar, de discussievoering, de volgorde van opmerkingen en de reacties op elkaars opmerkingen. Milou spitte net zolang tot ze de informatie kreeg die ze van Jens wilde. Werd razend, verdrietig en overstuur toen ze dingen hoorde die ze niet wilde horen terwijl ze er zelf om vroeg… Jens kon op zijn beurt niet begrijpen waar ze zich zo druk over maakte en ergerde zich groen, geel en blauw aan haar houding en het feit dat ze voorbij ging aan de door hun opgestelde regels.
Ik herkende het reageren van Jens op Milou en de verdediging en argumenten die Milou opgooide. Wij vrouwen zijn zoals Lies Milou neerzette. Natuurlijk overtrokken maar toch nog steeds erg herkenbaar. De drammerigheid en het willen overtreffen en de hypocrisie. Ja zelfs hypocrisie. En nee, ik benoem nu niet net alle negatieve eigenschappen op, het is juist vreselijk leuk en leerzaam om de dialoog te aanschouwen die ons allemaal betreft. Mannen komen van Mars, en vrouwen komen van Venus; dat werd eens te meer duidelijk.
Het werd een ontzettende leuke avond met een 10 voor de acteurs. Diepe bewondering voor twee mensen die in staat zijn, je op een paar vierkante meters mee te nemen in hun “leventje” waar je geboeid en toch ook geamuseerd anderhalf uur lang naar blijft blijft kijken (zelfs zonder koffie ;-). Waarbij je het gevoel krijgt de mensen helemaal te kennen.
Dus Lies en Marcel, dank voor de voorstelling en voor de prachtige avond; mijn score was een dikke 10 toen ik mijn dag op bedje overdacht en de nacht inging. De echo van deze plezierige avond klinkt nog door. Klaar voor een nieuwe dag om op te staan met een glimlach!
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 