Ja we leven nog….

Ik durf bijna niet uit te spreken hoe lang het geleden is dat ik voor het laatst iets geschreven heb
dus doe ik het ook maar niet…

Wel kan ik naar alle eerlijkheid zeggen dat mijn computer door het hele XP geneuzel niet meer in werking was en ik dus echt niets kon schrijven. Maar ja, daarvoor had ik ook al een hele poos niks op mijn blog weggetypt dus die smoes blijft niet he-le-maal overeind staan. Sorry.

Je hebt van die momenten dan je bijna uit elkaar knapt van energie (dat had ik tot een paar maanden geleden) en je hebt van die momenten dat die energie zich verplaatst naar een ander niveau. En hoera, daar zit ik nu.

Alles met betrekking tot mijn creatieve uitspattingen staat even op een laag pitje en alles met betrekking tot mijn fysieke uitspattingen (lees sport) is momenteel even een hot item. Ik fitness, en ren me een slag in de rondte en daarnaast hol ik dagelijks achter de koters aan. Dit is trouwens nog het meest intensief omdat je die constant in het gareel wilt houden – en probeer dat maar eens bij eigenwijze – pubers in spé- die het fijn vinden om hun oren voor andere doeleinden te gebruiken.

Maar al met al, het gaat lekker. Ik klaag niet. De zon laat zich geregeld zien, ik voel me fit en spring met plezier uit mijn bed. Op mijn werk gaat het naar m’n zin, thuis is het gezellig (oké, op mijn pms uitspattingen na dan maar daar wijd ik vandaag liever niet over uit ;-), ik hou het luchtig haha) en de kinderen doen het goed.

Zelfs de kat doet lekker mee. Ik sta tenminste minder vaak zijn kots op te ruimen ’s ochtends vroeg dus dat is op zich goed nieuws dacht ik zo. En geloof me, er is geen grotere humeur-killer dan een haarbal ’s die met mijn blote voeten kennismaakt als ik zonder bril de keuken in strompel.

Tot zover mijn ietwat saaie update. Ik sluit af met een burgerlijke groet en zal mijn best doen de draad weer op te pakken. Maar eerst lekker genieten van deze avond! Tot ziens!!