Lekker: hanepoten :-D !!!

 Heel,  heel lang geleden zette men geen ovenschotel met lasagne op de tafel. Toen had men nog nooit gehoord van pizza’s, patat, sausjes of diepvriesspinazie. Nee, toen schoten we nog massaal herten, buffels, en al wat meer op twee of vier poten rondhupte. Toen werden er nog kruiden (lees: hedendaags onkruid) geplukt en geproefd om te zien of je er niet toevallig van doodging.

Best wel een risico als je er over nadenkt. Ik bedoel, nu eet je zonder enig risico een bordje met spinazie uit de vriezer (of pot) al dan niet met ‘bloep’ en je hoeft dan niet te vrezen dat je er het loodje van zal gaan leggen. Toentertijd moest alles eerst proefondervindelijk geproefd en getest worden met alle risico’s en gevolgen van dien.

Eigenlijk zijn we in deze tijd maar verwend. Alles wordt voor ons gedaan, bereid, uitgerekend, geïnstalleerd en wat niet? We leven (in elk geval in dit deel van de wereld) in totale luxe. Zelfs de minder bedeelde mensen in dit land hebben nog schoon drinkwater en vaak steun uit diverse hoeken. En zelfs zij hoeven het bos niet in om een stuk wild te schieten.

Zo bracht dit gegeven mij op het idee om zelf eens het een en ander te proberen… Ik had een zakagenda vol met ouderwetse kruiden en onkruiden gekregen. Bommetjevol goedjes die je liever niet dan wel in je tuin  ziet staan. Een onkruid daarvan was: hanepoten. Ook wel bekend als zevenblad. Wie deze rakker in zijn tuin voorbij ziet komen raakt in een klap gedeprimeerd. Hij is namelijk bijna niet uit te roeien. Tijd dus om er wat anders mee te gaan doen…

Er wat lekkers van maken dus. Mijn moeder lachte zich rot om het voorgenomen plan van mij om dit speciale gerecht te gaan bereiden. Ze vond dat ik vast een royale oogst binnen kon harken omdat het in de tuin welig tierde en ik ten overvloede van deze groente kon plukken. Toen de kinders eenmaal thuis kwamen mochten ze me helpen plukken. Handen, nee emmers vol plukten we bij de schutting weg. De bedoeling ervan liet ik eerst nog maar even achterwege. Het zijn tenslotte tere kinderzieltjes. Die wil je niet meteen beschadigen.

Eenmaal in huis werd de oogst omgekieperd op het aanrecht en ongeveer twintig keer gewassen. Toen kreeg mijn dochter argwaan. “mama, waarom hebben wij dit onkruid geplukt en ga je dit nu wassen??”. “Nou lieverd, vanavond eten we iets heel speciaals.” “Huh???” “Dit?? Kun je dat zomaar eten dan?” “Ja hoor, mama heeft gelezen dat dit een heel gezonde groente is. Het lijkt een beetje op spinazie (ja, het slinkt net zo erg maar verder…??)

Na alle wasbeurten hup de pan in en wachten maar. Nou, zelfs worteltjes zijn nog sneller klaar dan dit goedje. Tjongejonge, niks niet snel klaar. Na ongeveer een uur (!) was het zacht genoeg om af te maken en er werd nogal wat van stal getrokken om hier wat eetbaars van te maken. Crème fraîche, knoflook, peper, zout, groentebinder, roomkaas – je begrijpt,  het werd een hele voedzame maaltijd…

Heikel punt was dat mijn broer zou komen te eten… Maar die wist nog niet dat hij onkruid voorgeschoteld zou krijgen. Ik had mijn kinderen laten zweren dat ze niets zouden verklappen want dan wilde hij er bij voorbaat al geen hap inzetten en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Alles een keertje proeven is ons motto…

Er werd een schep op zijn bord gelegd en O, wat begon mijn dochter te gniffelen. “Stil !, laat ome Klaas eens even lekker eten…”. Mijn broer begon te kauwen (net als wij natuurlijk) en ik hield mijn adem in. “En ome Klaas, vind je het lekker?” “Ach, het is niet vies. Ik heb dit wel eens vaker gehad bij mama of bij oma” (!!!) Nou echt niet, die heeft dit nog nooit klaargemaakt!  “Wat is dit eigenlijk?” vroeg ome Klaas. Ik antwoordde dat het familie van de spinazie was en kauwde rustig door. “ONKRUID!!!” Gilde mijn dochter uit. Maar zonder blikken of blozen at Klaas zijn portie op…

Ik moet zeggen, het was een heftige smaak. De kinderen én ome Klaas hebben keurig hun portie opgegeten en gelukkig stond er nog meer op de tafel. Ik wilde ze niet helemaal overleveren aan deze ‘testgroente’. Wat ik wel besefte is dat onze smaakpapillen niet zo zijn als die van onze voorouders. Wat wij tegenwoordig op ons bord hebben liggen is inmiddels zo gemanipuleerd dat je de oorspronkelijke smaak ervan denk ik niet meer proeft. Geen ramp, we zijn allemaal mee- gemanipuleerd denk ik.

Maar deze test was behalve grappig ook erg leerzaam. Zo konden we zonder het ons te realiseren toch een beetje ‘proeven’ van een tijd van heel, heel lang geleden! Eens zien wat we de komende zomer gaan testen 😉 Iemand zin om mee te eten??