Facebook staat even op non actief. Hoewel ik me er vol overgave op had gestort heb ik even geen nieuws te delen. Ik blog rustig door en adem in en adem uit. Tot vanavond. Ik opende het appje op de telefoon en kwam een filmpje over Lizzie Velásquez tegen. Blijkbaar heb ik een tijd onder een steen geleefd want ik had nog nooit van deze indrukwekkende vrouw gehoord.
Lizzie Velásquez is een jonge vrouw met een hele zeldzame ziekte waardoor ze geen gram aankomt. Ze is dus ook niet zwaarder dan 29 kilo en dat zie je dus. En daar begint ook haar verhaal. Al op de kleuterschool bleek dat ze ‘anders’ dan anderen was en werd hier toen al op aangesproken. Haar ouders hebben haar altijd normaal opgevoed en wilden dat ze een zelfstandig denkende vrouw werd die haar eigen boontjes kan doppen. En dat kan ze, al is het niet zonder slag of stoot gegaan.
Lizzie kreeg blijkbaar bekendheid in de negatieve zin van het woord. Er waren mensen die een You tube filmpje lanceerden waarin ze werd uitgeroepen tot ’s werelds lelijkste vrouw. ’s Werelds lelijkste vrouw…
Er waren mensen die gewoon wilden dat ze zichzelf overhoop zou knallen om de wereld te verlossen van haar verschijning…Terwijl ik het filmpje bekeek waarin ze sprak over haar levensverhaal sprongen de tranen in mijn ogen. Wat een verhaal en, wat een kracht. Maar vooral, wat een doorzettingsvermogen!
Ze vertelde haar levensverhaal en hoe het haar heeft gemaakt tot wie ze nu is. Ze vroeg ons kijkers (in de zaal maar ik betrok het even op mezelf) ons eens af te vragen: “what defines you?” Of in het Nederlands, hoe definieer je jezelf? Wat maakt jou jij? Is het je werk, of je uiterlijk? Zijn het je kleren, je levenservaring of je houding? Wie ben jij? Waar besta je uit? Ja, wat maakt jou jij??
Ik realiseerde me dat ondanks dat ik gezond ben ik me net zo goed ook vaak druk maak om wat een ander nou wel of niet van me vind. En dat ik ten tijde van de schoolpesterijen me ook vaak afvroeg: Waarom? Wat doe ik waardoor een ander het recht neemt om mijn leven te verzieken? Lizzie had een simpel antwoord: omdat je anders bent. En dat “anders zijn” bekijk ik in de breedste zin van het woord.
Mijn stagebegeleidster had er een fantastische uitleg voor: kinderen die geplaagd worden hebben iets wat andere kinderen ook willen hebben maar niet kunnen krijgen. Ze hebben een “extraatje” wat ze speciaal maakt en wat (sommige) andere kinderen triggert en in de pest-stand schieten. Maar de kinderen die dat niet hebben dan? De populaire kinderen die alles mee hebben en zowel niet plagen als niet geplaagd worden? Hoe zit het daar dan mee? Die hebben ook iets bijzonders en weten inmiddels daarmee om te gaan. De kinderen die geplaagd worden zitten nog in dat proces van dealen met hun exteaatje; maar het komt helemaal goed!
En het is helemaal goed gekomen. Gelukkig hoefde ik niet van zover te komen als Lizzie Velásquez maar ik herken wel facetten van haar verhaal. Lizzie is er en volmaakt ondanks haar imperfecties. Ze staat voor wie ze is en haalt alles uit haar leven wat er in zit. Ze werd gedreven alle negativiteit om te zetten naar een drang om te slagen in haar leven en daar kunnen we allemaal wat van leren. Ik heb vanavond weer een boel opgestoken! Dank je Lizzie, ik vind je een topper!
Blog * Lifestyle en Sport * Beauty 