Zo had het ook gekund…

En toen was er een harde knal. Oorverdovend kabaal tierde en er vloog een immense brok steen door de ruimte. Niet een, maar honderduizenden stukken raasden door het luchtruim voorbij duizenden planeten. Een van die brokstukken bleef hangen op een bepaald punt in de eindeloze ruimte… Honderden, duizenden en miljoenen jaren verstreken en er begon zich langzaamaan leven te ontwikkelen op deze “nieuwe” planeet.

De ijzersterke oervrouw…

Eerst was er alleen maar microscopisch klein leven, daarna werd het ietsje groter waarna naar vele miljoenen jaren het microscopisch kleine grut was geëvolueerd tot wat we vandaag de dag als dinosauriërs kennen. De tijd tikte almaar door en terwijl de jaren verstreken veranderde de planeet langzaam mee. Continenten werden gevormd en de planeet kwam er anders uit te zien dan toen hij per abuis de ruimte in geschoten werd.

En toen op net zo’n onverwacht moment als toen deze planeet ontstond, kwam er een enorm natuurgeweld recht op deze planeet af… Een verschrikkelijke meteoriet met een gigantische doorsnede sloeg als een bom in ,op deze met dino’s en vele andere diersoorten bewoonde aarde. En toen ging het licht uit… De atmosfeer had zó’n knal gekregen dat alles veranderde. Alles veranderde zó erg, dat het leven voor de toenmalige aardbewoners niet meer mogelijk was. Alleen de allersterkste (muizen) overleefden, tezamen met nog enkelingen die  vele miljoenen jaren later nog steeds zouden leven.

En opnieuw evolueerden verschillende dieren en kregen een ware transformatie. De een kreeg veren, de andere haar en hoe meer tijdperken verstreken, hoe meer wezens de aarde gingen bewonen.

En toen opeens… was daar een wel heel bijzonder wezen. Het was een gekke verschijning: niet zo groot, veel haar, breed geschouderd en, het had borsten! Jawel, je leest het goed. Borsten. En deze verschijning had ook soortgenoten zónder borsten. Echter, deze andere soortgenoten, mannen volgens de geschiedenis, waren er maar met een doel: jagen voor de vrouwen en hun nageslacht. Degenen met borsten, de vrouwen, waren de gezagsvoerders en deelden de lakens uit. De mannen waren er om in de behoeften van de vrouwen te voorzien, voor het nageslacht te zorgen en vooral, om niet dwars te gaan liggen. Tja, zo was dat duizenden jaren geleden. De vrouwen hadden het voor het zeggen en de mannen hadden het nakijken…

De jaren die daarop volgden bleef het plaatje eigenlijk onveranderd. De vrouwen op deze planeet zijn de koninginnen, bestuurders, generalen, soldaten, woordvoerders en gezagdragers die de aarde vorm geven. Zij verdienen de hoogste salarissen en zorgen dat de maatschappij draaiende blijft. De mannen op deze planeet zorgen voor de voortgebrachte kinderen tussen de mannen en vrouwen, en richten zich vooral op de zorgfunctie. Zij draaien de wasjes, doen de huishouding, gaan naar de schoolavonden en krijgen een afgemeten budget van hun vrouw, die uiteindelijk naast haar werk, ook thuis de scepter zwaait.

De vrouwen genieten de hoogst mogelijke opleidingen en hebben de meest verantwoordelijke banen in deze wereld. In deze wereld is er bijna geen sprake van vrouwen die gebruik maken van plastische chirurgie, want geloof het of niet, ze worden alleen maar knapper naarmate ze ouder worden. De mannen daarentegen vliegen zich suf naar de schoonheidsspecialistes en haar-salons om het verouderingsproces uit alle macht tegen te houden.

Gelukkig hebben ze hun vrouw die hun alleen maar mooier vind worden naarmate ze ouder worden en dat is dan weer een schrale troost voor de mannen in deze wereld. Ondertussen draait deze wereld rustig door en doen de mannen hun uiterste best een plekje in deze maatschappij te veroveren waar ook zij een waardevol plekje hebben. Waar ze niet altijd afgerekend worden op hun geslacht maar daadwerkelijk iets kunnen uitmaken, iets kunnen veranderen, nét zoals het gros van de vrouwen op de wereld van jouw en mijn werkelijkheid: Onze aarde. Want als de geschiedenis écht zo was geweest zoals ik ‘em befantaseerde in mijn verhaal, dan had het er echt heel, heel anders uitgezien.