Goed. Ik heb zojuist eerst tot honderd, nee, tweehonderd geteld en het ABC achterstevoren opgezegd. Kan iemand me zeggen wat het is met kinderen en BEHANG?? Want ik vind het een mysterie. Blijkbaar heeft behang (en dan vooral het smetteloze soort evenals loszittende stukjes) een enorme aantrekkingskracht op kinderen…
Dat betekent, dus ook op de mijne!!
We hebben, of beter gezegd hadden, een loszittend stukje behang in het trapsgat. Nou zit dat behang er al vijftien jaar in maar, het is nog heel strak. Op dat ene stukje na dus. Maar, daar hoeven we ons nu niet meer druk om te maken want het is ER AF!!!
Ik heb de kinderen één voor een voor het verhoor gegooid want, één moest de dader zijn. De kleinste riep bij voorbaat al ‘ik heb het niet gedaan’ en onze dochter hield angstvallig de lipjes stijf op elkaar. Dat riekt naar onraad…”Oké, dan ga ik nu naar boven en trek jullie behang van de muur, dan mag ik dat dus ook doen!”. En ja hoor, de dader kwam al naar voren. Onze dochter had haar peuterige vingers achter het loszittende stukje gewurmd en eraf getrokken, compleet mét gips. Zo, één misdaad opgelost.
De afgelopen zomer hebben we haar kamertje voor haar veranderd en ge -re styled voor haar verjaardag.(lees: helemaal behang geplakt, geschilderd en wat nog meer…- ik had geen nagel meer op mijn vinger en de verf moest uit mijn haar geknipt). Wat ziet mijn oog? Heeft ze haar naam op de muur geschreven -en- doorgekrast! Een grote vlek siert nu naast de deurpost…
Toen ze net op bed ging liep ik terug naar de deur en last but not least…. Een grote veeg van wel een halve meter kleurt het paarse behang nóg paarser… Alsof er nog niet genoeg behangverdriet is geweest is dit wel de druppel. En ook nog bij degene die de eerste ellende ook veroorzaakte. Het lijkt wel behangfetisjisme…
Anyway, ook dit ontkende mevrouw in alle toonaarden. Raar eigenlijk, ze staan naast het bewijsmateriaal maar blijven stug volhouden dat het er niet zit… Toen ik de trap afliep (en geloof me, ik was NOT amused…) riep ze me na “Oké, het is LIPGLOSS!” Dat geloof je toch niet? “Ach welja, zal ik de frituurpan even naar boven sjouwen? Kun je je daarmee uitleven!” was mijn nijdige antwoord.
Na een klaagzang bij mijn moeder (want wie bel je anders ook met je beklag over je kids?) kreeg ik zelf een preek. Of ik me nog wel herinnerde dat ik mijn pas behangde slaapkamertje vol met paardenposters had geplakt (mét plakband??), en dat mijn kinderen ook hún behang achter de CV hadden losgetrokken….
Tja. Het werd een kort gesprekje. Nog maar es zien of het behang hier te redden is. Een leuk schilderijtje erover heen hangen dan maar. Een met een zwaaiende vinger ofzo. Schrikt vast wel af bij de volgende “behangpeuter poging”…