Vrolijk Kerstfeest!

Ieder jaar staat ie er weer. Onze boom. Een nepperd dat dan weer wel, maar wel een mooie nepperd! Anyway, het is altijd een hele klus. En dat weet je al maanden van tevoren en toch… je kruipt ieder jaar weer op de bank om uit te rusten van je “optuigwerk”. Dus. 

Naast onze fantastische boom die vol hangt met glitz en glam’s (zelfs een glitter tasje!!)  hebben we nog een attractie in de woonkamer. Het dressoir onder de t.v. is toegetakeld met minifiguurtjes: huisjes, kerkjes en wat niet! De kinderen gaan he-le-maal uit hun dak, met name onze kleinste. Hij kan er amper afblijven (of de sneeuw even wegblazen..)

Stelt mijn man doodleuk voor er lekker met de Lego in te gaan spelen… Of de Playmobil… Nou ja zeg, over “in je kindertijd blijven hangen” gesproken. Dus maar even ferm opgetreden om de kinderen in de hand te houden. Ik ze op hun donder geven als papa het bedenkt zeker. Dacht het niet.

Vergeleken met het ‘wintertafereel’ op de kast is de kerstboom een fluitje van een cent. De spullen (En O jee, het lijkt ieder jaar wel meer…) Ik kies ook altijd de verkeerde volgorde. Ondanks tips van manlief eigenwijs bezig zijn en nadien met zweetoksels en een paniekaanval tot orde geroepen worden. Jammer maar waar. Heb ik alles neergezet, zijn de snoertjes weer te kort. Past niets achter de kast langs, vallen de lantaarntjes steeds omver, breekt een arm van een schaatser, kortom, volgende keer beter luisteren…

De kinderen hadden hun eigen kerstboompje. Met z’n drieën op een rij waren ze deze aan het versieren. En hoe! De één snaaide alles voor de ander z’n neus weg en hing het gauw in z’n eigen boom. Maar ja, aangezien ze allemaal goede oogjes hebben bleef het gepikte niet lang in de boom hangen. Met alle tranen van dien. Gelukkig voor hen zijn ze nog maar klein dus alles komt goed! Uiteindelijk zijn alle boompjes mooi versierd en prijken op hun kamertje. Op een kastje, op een krukje en gewoon op de grond. Iedereen weer blij!

En nu? Nu wachten tot het  3e kerstdag is. Want ja, de tweede kerstdag opruimen gaat niet lukken dit jaar. Te cliché… Met dichtgeknepen oogjes heb ik alles bekeken. Net als vroeger. Heerlijk. Zo kun je nog even een momentje terug in de tijd, lekker klein zijn…