Ik ruik de kerstboom al bijna…

Nou nou, poe poe, he he, we kunnen weer opgelucht adem halen. Ik heb vanavond vol overgave de Sint uit staan zwaaien! Wat heerlijk zeg, de rust is terug in huis…

Een gekkenhuis, werkelijk waar. Rond half zes kwamen opa en oma langs om de zak met presentjes mee te nemen. De hapjes en drankjes die we hadden klaargezet om ‘gezellig te verorberen’ tijdens het harmonieus uitpakken van alle pakjes moesten noodgedwongen “on hold” blijven staan: combineren was godsonmogelijk…

De oudste twee konden zich nog redelijk inhouden, maar die kleine?? Echt niet dus. Wat een hysterie! Ik had zo’n  leuke dobbelsteen gekocht met teksten als “doorgeven aan je buurman” – en – ruilen en nog meer van die ongein. Nou, ongein ‘it was’  want de daaraan verbonden risico’s was ik niet langer bereid te nemen… Die kleine maakte van elke scheet (lees grapjes) een donderslag en wilde het liefst zelf alle cadeautjes uit de zak halen én zelf open maken.

Dat dat niet mogelijk was spreekt voor zich. Die andere twee vonden het natuurlijk veel te leuk hun éigen pakjes te openen – niet geheel onlogisch dacht ik zo. Het openen van de cadeautjes ging onder veel bombarie en O, wat waren we dankbaar dat de bodem in zicht was. Je gelooft het niet, toen alle cadeaupapier verscheurd op de grond lag was het ein-de-lijk stil! En eindelijk konden onze hapjes de tafel op. En lekker dat het was! Als uitgehongerde wolven vielen de volwassenen aan en de kinders moesten maar genoegen nemen met een enkel stukje stokbrood. Jammer dan. Zij hadden hun deel al gehad. Nog wel meer dan een deel trouwens, al vanaf het omkieperen van hun gevulde schoen vanmorgen hebben ze pepernoten, strooigoed en wat niet meer gesnaaid. Allemaal uit naam van de Goed Heiligman he!

Maar ja, die is nu weer op z’n retour. Morgenavond zullen waarschijnlijk al weer veel huizen gevuld zijn met kerstbomen, versiering en flikkerende lichtjes. Maar hier nog even niet. Even op adem komen. Lang zal het niet meer duren want onze jongste zoon was zelfs bereid Sinterklaas over te slaan zodat de kerstboom weer in de kamer zou komen evenals de kerstdorpjes en de algehele entourage… Nog twee nachtjes slapen. En dan moeten we ons door het laatste stukje heenworstelen. Maar dat hindert niet. Zo erg vind ik het niet; kan ik eindelijk weer met dichtgeknepen oogjes beoordelen of alle lichtjes in de boom op de juiste plek zijn gedrapeerd 😉 !!