Ik zit onder de verf. Zelfs mijn spiksplinternieuwe vestje moest eraan geloven. Omdat ik altijd zo nodig impulsief aan de slag ga bij ideetjes heb ik niet te goed opgelet en ben ik met de verf en de kwast in de weer gegaan om het een en ander uit te werken.
Net zoals vorig jaar gaat de school van de kinderen een kerstfair geven. Tijdens deze fair gaan de leerkrachten en vrijwilligers spulletjes verkopen ten goede van Serious Request. Vorig jaar was onze bijdrage kerstcakejes. Erg lekker al vonden we zelf ;-), en gelukkig ook allemaal verkocht!
Omdat er heel veel ouders zijn die cakejes bakken en verkopen besloot ik het dit jaar over een andere boeg te gooien: schilderen! Ik heb kleine schilderijtjes gemaakt die we gaan verkopen. Natuurlijk is er nog maar een klein begin gemaakt, maar het is erg leuk (en ontspannend) om te doen!
Vooral de sterrenkijkertjes zijn erg leuk geworden! Onder het motto, doe een wens, staren deze kleine diertjes op naar de hemel om vervolgens een wens te mogen doen bij het zien van een vallende ster! Als klein meisje heb ik bij het zien van een vallende ster een paard gewenst… En echt waar, hij kwam uit! Ik werd op een avond uit bed gehaald om bij mijn papa achterop de fiets mee te gaan naar de plaatselijke manege. En daar stond ze… Yvonne! Mijn eigen Welsh Pony met een stokmaat 1.21 meter – en net zo oud als ik, 8 jaar!
Maar goed, da’s al lang geleden. En het paard is vast niet 37 jaar geworden vrees ik. Vooralsnog gaan we met elkaar ons best doen zo veel mogelijk geld op te halen voor Serious Request. Want zo goed als wij het hier in Nederland hebben, is niet overal in de wereld zo vanzelfsprekend! Doodgaan aan diarree is hier eigenlijk niet mogelijk, in elk geval niet omdat je een vervuilde drinkwaterput in je achtertuin hebt. Maar elders gebeurt dit wel, met als gevolg duizenden kindjes die sterven.
Dus daar maken wij ons dit jaar hard voor. Ik zeg, zet hem OP!!