Laatst heb ik mezelf getrakteerd op een nieuw ‘huisdier’. Nou ja, een echt dier is het eigenlijk niet, maar het éét wel dieren. Muggen op precies te zijn. En laat dat nou net zijn wat mij wel kan bekoren. Vooral wanneer deze rotbeestjes welig tieren als het bijvoorbeeld warm is. Dan ben ik altijd de pineut en hebben we allemaal zo’n akelige last van langpoten of neefjes (of nichtjes, het zoemt, steekt, zuigt en prikt in elk geval vreselijk!). Maar goed. Eenmaal in een tuincentrum viel mijn oog op deze schattig ogende carnivoortjes.
In films zie je wel eens van die reusachtige vleesetende oerwoudreuzen die je in één keer verslinden. Die wil je niet tegenkomen wanneer je tijdens je jungle expeditie op zoek bent naar onontdekte kikkersoorten… Gelukkig zal ik deze niet tegenkomen; ik blijf ver uit de buurt van zulke oorden. Wat dat betreft ben ik niet zo ondernemend. Ik zap em liever op National Geographic waarna ik lekker uitgezakt kan kijken hoe een of andere oerwoud -held zich verschanst aan termieten en andere dieren om te overleven. Die eten zelfs slangen om niet van de honger te sterven!!
Altijd als ik zulke series of documentaires aanschouw lopen de rillingen over mijn rug. Ik begrijp ook werkelijk niet wat iemand bezielt om zich in zo’n gigantisch oerwoud te storten om vervolgens alle nog niet ontdekte diersoorten te vinden. In plaats van een nieuwe reptiel te vinden weet ik zeker dat iemand mìj eerder zou vinden; of in elk geval mijn restanten omdat ik door één of andere tijger verorberd zou zijn.
Dus houd ik het maar bij een vleesetend plantje uit IntraTuin. Wel zo veilig én handig. Want nu ontkomt er natuurlijk geen insect meer aan mijn allesverslindende vleeseter uit de Jungle van het Tuincentrum!