Allemaal de pisang…

Wel eens een man ziek thuis gehad? En dan bedoel ik niet een ‘echte ziekte’ maar gewoon, zo’n huis-tuin- en keukenvirusje. Een verkoudheid, een snotneus of een kriebelhoest. Iets van die aard. Nee? Nou, je wilt het niet meemaken ook. Ja? Dan weet je precies waar ik het over heb…

In dat geval weet je als geen ander dat een kerel met een van bovenstaande symptomen in één keer arbeidsongeschikt is. Douchen is een opgave, antwoord geven kost al teveel moeite, eten blijft bij een soepje (en een graai in de snoeppot als niemand kijkt) en hij vertrekt ’s avonds om negen uur al naar de slaapkamer om vervolgens in een diepe ronkende, snurkende slaap te vallen.

Gek genoeg lijkt het wel of de overige gezinsleden meer last hebben van zijn ongemakken dan hijzelf. Zelf zorgt hij namelijk heel goed dat hij aan al zijn trekken komt door zich op zijn wenken te laten bedienen. Het lijkt wel of hij zichzelf zo klaarstoomt voor een delegerende functie. De enige plek waar dit voor hem lijkt te werken in bij zijn gezin. Zij hebben het liefste rust in de tent dus werken maar gedwee mee.

Inmiddels begrijp je waar dit verhaal heen gaat. Pa is ziek. Mijn echtgenoot. Het begon zaterdagavond al een klein beetje, denk ik achteraf. Hij douchte zó vroeg en ging in zijn joggingbroek zitten met de mededeling dat hij nu niets meer kon. Ik moest onze zoon in de stromende regen weer ophalen van de spooktocht omdat pa zich al in de ‘pyjama’ (lees joggingbroek !) gehesen had. Een onmogelijke opgave dus om je schoenen aan te trekken 😦

Ik had kunnen weten dat het een voorteken was…Maar ja, dom, dom, dom, dat had ik nog niet door. Zondag werd het nog een beetje erger: de hele dag wat op een stoel hangen en ach en wee piepen en ja hoor, maandag hadden we de beker! “Brrrr, ik ben niet lekker hoor, he, he, nou, nou, ik ga vroeg op bed…” En zo zat ik gisteravond alleen op de bank met mijn vriendinnen te What’s Appen over het wel en wee van manlief (dus eigenlijk alle kerels op deze wereld) En er was één schrale troost: gedeelde smart is halve smart – het is overal GELIJK 😉