Klei op je kop

Als je haar maar goed zit. Het is toch raar dat je kapsel zoveel bepalend is. Ik sta er tenminste paf van. Het goed zitten van je haar wordt naar mijn idee dan ook zwaar onderschat. Je staat er nauwelijks bij stil. Totdat, het níet meer goed zit…

Ik kan er inmiddels een boek over schrijven, wat ik overigens niet ga doen, maar wanneer je in staat bent om de hele toestand te kortwieken, kan ik je zeggen dat je er écht he-le-maal klaar mee bent. Met je haar.

Waar je voorheen nog zo trots op je lange lokken was, waar het (bijna) iedere dag wel netjes in model zat, zat het opeens NIET meer mooi in model. De reden? Het afscheid nemen van chemische rotzooi. Bijna begon ik te denken dat het best heel oké was om het te gebruiken. Er trad een immens gemis op van de schuimende massa, van de mooie kleurtjes, van het blij worden na het kappersbezoek. Eigenlijk, van alles wat ik tot kort geleden veel en vaak deed.

In november 2017 nam ik afscheid van de shampoo. Dat wil zeggen, van de huis-tuin-keuken- en kappersshampoo that was. Ik ging op zoek naar een hoofdvriendelijker goedje: alles wat niet bewerkt en uit een fabriek rolt zeg maar. Of nou ja, dat beeld kleef ik er aan vast. Hoe het daadwerkelijk gemaakt wordt weet ik natuurlijk niet.

Mijn haar was al jaren lang onderhevig aan blonderen en verven. Hartstikke leuk want ik liep immer en altijd met een hip en flashy kapsel op mijn hoofd rond. Prachtig, echt waar. Ik was de gelukkigste vrouw op aarde omdat ik gezegend ben met de haardos van mijn grootouders. Van beide kanten genetisch verwend. Veel haar en best dik ook nog. Nou, wat wil een vrouw nog meer?

Wat een vrouw nog meer wil? Wat denk je zelf? Het ‘meer’ is nooit vol mensen. En dus verven, bleken, stylen, föhnen en wassen we erop los of ons leven ervan afhangt. En ja, ook dit is leuk want het geeft een fijn gevoel wanneer je zo lekker met je zelf ompielt om vervolgens met een brede prodentsmile je zojuist in elkaar geflanste kapsel te aanschouwen. Vooral alsof het lukt en je eruitziet alsof ze je zo huppekee in de Cosmo konden zetten. Als ware haaradvertentie.

Maar je voelt het al, daar was bij mij geen sprake meer van. Mijn haar was blond, met veel uitgroei en zo dor als een tak. Als een hooizolder. Drama. Er was niks meer van te maken. Of misschien ook wel, als ik het wéér zou laten bij blonderen of terug verven, maar mijn gevoel zei dat dit niet een strak plan was. Dit zou ervoor zorgen dat het van mijn hoofd af ging vallen. Poef. Weg haar. In de prullenbak.

En dus besloot ik anders. En ik dééd anders. Ik ging naar de bio-salon. En voor een meisje die niet houdt van biologisch en dit helemaal niet altijd zo logisch vindt, was dit best een stap. Maar, ik had goede moed. Echt. Ik zou helemaal opknappen! Ik zou transformeren tot een ster van allure en mijn haar zou weer net zo mooi worden als toen ik een peuter was met onbehandeld en puur haar. Dat dus.

Maar zoals we allemaal wel weten, sprookjes bestaan niet. Dit sprookje dus ook niet. Ik moest eerst afkicken van de shampoo en dit deed ik netjes. Gevolg: meer haar maar zo vet als een slak. Haarzeep was voor mij dus geen goede oplossing. Gek genoeg volgden andere dames mijn voorbeeld en zij liepen dus wél rond met die gedroomde haardos. Misschien was de kleur hen nog niet helemaal naar de zin maar het haar an sich knapte enorm op.

Dat van mij niet. Of ja, nou het viel minder uit (ook een enorme profit, Ik weet het) maar de structuur bleef tergend irritant. Maar, ik zou ik niet zijn als ik niet doorzette. En dus bleef ik zepen. En zepen, En zepen. Totdat mijn haar een erectie had gekregen van die fakking haarzeep. Het stond rechtop. Ondertussen ging ik trouw naar de salon omdat ik persé van dat blonde haar afwilde. En dus kreeg ik een paar keer een plantenkuur in het haar waarbij het na de tweede keer al prachtig donker was geworden (driewerf hoeraaaa) en na de derde keer zelfs met een rode gloed. Maar verdorie, elke keer wanneer ik het weer waste was het raak. En soms lukte het om het ietsje zachter te krijgen, maar na een dag was het weer mis. Weer vettigheid. Weer stug. Weer drama.

Ik kan uit ervaring zeggen dat haardrama’s sinds november niet leuk zijn. Dat is nog zacht uitgedrukt. Want wanneer je gewend bent aan een fatsoenlijk kapsel en zacht haar (zelfs wanneer het eigenlijk kunstmatig zacht is, you don’t give a fuck) en dan overschakelt naar veel maar gruwelijk vet haar, word je onzeker en verdrietig.

Dan vraag je je af hoe logisch dat hele biologische gezever eigenlijk is. Dat iedereen met mooi en zacht haar rondloopt behalve jij. Dat een leuk make-upje niet meer hoeft omdat je haar toch stom zit. Dat je alleen nog maar een paardenstaart draagt omdat het dan het minst zichtbaar is dat het stijf van de vetlaag staat.

Drama. Ik heb er geen andere woorden voor. Op het laatst doet je hoofdhuid zelfs pijn omdat het vet zorgt dat je haar stijf en stug wordt. En ook dat is weer een feestje. Ik dacht laatst serieus om het maar gewoon kort te knippen. Want dat korte (nieuwe) haar zou vast beter te handelen zijn dan deze bos touw. Deze berg ellende.

Ik klaagde tegen mijn kapster. Hoe akelig ik dit wel vond en ik dacht erover om de handdoek in de ring te gooien. Blijkbaar werkt voor mij niks. Haarzeep niet, no poo niet, azijn (al helemaal) niet, cremespoeling niet, en zelfs wassen met alleen de kruiden bood geen soulaas. Het hielp wel een tikkeltje, maar het was te weinig om zijn werk goed te doen. Bovendien was het net een modderpoel in de badkamer omdat ik dat goedje meer bij mijn hoofd langs voelde druppelen dan dat het op het haar terecht kwam. Met chirurgische precisie je ‘shampoo’ aanbrengen. Leuk man. Ik had er nog net geen pipetje bij nodig maar het was een heel werk.

Afgelopen week was het weer raak. Ik ‘zeepte’ het in met een waterig kruidengoedje (met hoop want de gefaalde poging om maar weer eens haarzeep te proberen mislukte wederom jammerlijk…)  en moest onverhoopt mijn kind ophalen omdat die met een kapotte fiets stond. Blablabla, lang verhaal kort, ik waste het te laat uit en liep twee uur met modder op mijn hoofd. Wat uiteindelijk zo dusdanig opdroogde dat het toen én vet én dof was. Terwijl ik daarvoor gewoon net zo’n shiny waxkapsel had, had ik nu een dof waxkapsel.

Tears in my eyes and waxy hair. Ik was er klaar mee. KLAAR mee. Done with it. Totally done. Is er nou geen enkel middeltje op de hele wereld waar mijn haren wél blij van worden? Ben ik nu gedoemd om voor altijd als een foefelfaainke (gronings voor sloddervos) rond te lopen met haar als een zwabber? Als een met olie besmeurde vogel die zielig op het strand prijkt? En trouwens ook niets meer heeft aan een goede make-up? Zoiets? Is dat mijn lot? Arme ik…

Maar verdikkeme, wat vind ik op het wereld wijde web? Net wanneer ik denk dat ik verloren ben en dat ik genoegen moet nemen met dat wat er op mijn hoofd zit, vind ik een website. Eentje die poedershampoo verkoopt. Tijd om dit eens even grondig door te lezen; dit riekt naar een oplossing!

Het bleek te gaan om het merk Khadi. Khadi herbal shampoo powder. Dat klonk veelbelovend. Het was een kruidenmengsel (zonder enige toevoeging, maar wel samengesteld uit een enorme hand vol kruiden) wat aangemaakt moest worden met kokend water, af laten koelen en kliederen maar. Omdat je er veel meer van gebruikte dan dat ik tot dan toe gedaan had werd het een lekkere dikke pasta.

Maar dan de recencies? Die waren niet van de lucht. Allemaal positieve geluiden, de een was nog enthousiaster dan de ander. En ik? Ik kreeg weer hoop, wipte het potje in mijn virtuele mandje (samen met nog een poedertje) en bestelde. Gisteren ging ik met vet haar opgewonden naar de post. Mijn pakketje ophalen.

Kind was weg te spelen dus alle tijd voor mezelf. Een kopje thee gezet en mijn haar goed natgemaakt en uitgespoeld, klaar om mijn hoofd te boetseren met een pot klei die voor het lang verwachte wonder moest gaan zorgen. Ik smeerde, gleerde, boetseerde en ging zitten wachten met een kopje thee. Na vijftien minuten ging mijn piepertje en ik sprong opgewonden de douche in. Klaar om die zandbak weer van mijn hoofd te spoelen. Dat spoelen was nog een dingetje, want wie wel eens heeft liggen rollebollen op heet strand weet hoe korreltjes voelen. Narig. En dus was geduld een schone zaak. Letterlijk. Want na zo’n vijf tot tien minuten spoelen was het haar knisperschoon. Het piepte zelfs wanneer ik er met mijn vingers overheenwreef.

Een föhnbeurt moest het definitieve resultaat geven. Nou. Je mag één keer raden. Werkte het ja of nee? Mensen, het wérkte dus gewoon! Het achtste wereldwonder is gisteren bij mij in huis geschied. Ik heb sinds vier maanden éindelijk weer zacht en volumineus haar. Het is weer aaibaar, stinkt niet naar azijn of andersoortige zooi en mijn missie is geslaagd: schone en zachte haren zónder chemicaliën. Ik ben om. Ik ben gelukkig.

De impact van slecht zittend is niet te onderschatten. En echt, ik maak geen geintje, al klinkt het wel heel dramatisch. Het is nou eenmaal het eerste wat je ziet en er zijn niet voor niets honderdmiljoen kapsalons in de wereld. We willen allemaal een beetje leuk voor de dag komen. Als je dan een goed voornemen hebt wat zoveel moeite kost om vol te houden en om de ideale oplossing te vinden is het heel zuur wanneer dit niet lukt. Dan voel je jezelf een kluns met pokkehaar.

Het is tot nu toe dus gelukt om nog niet weer te grijpen naar shampoo met SLS, parabenen en silliconen. Of weet ik veel wat meer voor toevoegingen. Het valt amper nog uit en het is gezond. Zelfs toen het nog zo vet was kwam dit niet omdat het ‘gestript’ was door de agressieve middelen in de shampoo. Haarzeep kan voor heel veel mensen een uitkomst bieden, voor mij was het kommer en kwel. Dat betekent niet dat het slecht is, integendeel, maar gewoon niet geschikt voor mij.

Voor degenen die ook natuurlijker hun haar willen reinigen, het kost een boel tijd. Daarover kan ik wel heel eerlijk zijn. In elk geval tijd om uit te zoeken wat goed bij je past. Want wat voor de een werkt hoeft voor de ander niet te werken. We zijn allemaal verschillend. Maar het loont zeker. Ook wanneer het tijd en doorzettingsvermogen kost. Ik ben tot op heden uiteindelijk blij dat ik de handdoek niet in de ring heb gegooid en hoop dat deze oplossing voor mij zal blijven werken en ik vanaf nu weer lekker zwaaiend met mijn haar mijn ding kan gaan doen. Fijne (haar)dag 🙂