Korrel 6 alstublieft…

Een gladgeschuurd hoofd. Wie wil dat nou niet? Ik wel. Al een paar weken zat ik zoals ik eerder schreef niet lekker in mijn vel. Ik kwam tot de conclusie dat ik daar zélf wat aan moest doen. En dus boekte ik een behandeling bij de schoonheidssalon.

Vanaf dat ik haar belde werd ik enthousiast! Ik werd weer opgelapt! Driewerf hoera! Wat en hoe dat zou ter plaatse beoordeeld worden maar toch, de restauratiewerkzaamheden gingen van start.

En dat beste mensen, was echt subliem. Wat een verwennerij om jezelf af en toe even ‘uit handen te geven’. Wat ben ik dan een dankbaar mens dat mijn kinderen even op zichzelf -én de hond- kunnen passen zodat mama het een en ander kan laten opknappen.

De optie bestond uit: microneedling, microdermabrasie of, een standaard gezichtsbehandeling. Daarnaast wilde ik heel graag dat mijn wenkbrauwen bijgetrimd en geverfd werden en mijn wimpers weer een donkerder kleurtje kregen. Gewoon, voor het gevoel zeg maar.

And so we did. Op de stoel ermee en ik werd aan een nauwkeurige inspectie onderworpen. De schoonheidsspecialiste beoordeelde dat een microdermabrasie een goede optie zou zijn om mee te beginnen. Blijkbaar was mijn verval nog enigszins te sturen met een flinke schuurbeurt. Wel met een piepklein korreltje trouwens. Het was niet de bedoeling dat ik er als Samantha van Sex in the City uit zou komen te zien – na een uitermate heftige chemische peeling waarbij een zonnehoed en zonnebril benodigd zou zijn…

 

Ik beobserveerde het apparaat eens grondig en kon niet anders dan constateren dat ik er vast en zeker als herboren uit zou zien. Bij de behandeling komt geen water kijken; het wordt volledig uitgevoerd met relatief ‘droge’ hulpmiddelen. Eerst werd mijn gezicht gereinigd met een gel, daarna werd ik bedwelmd met alcohol en daarna ging ze mijn gezicht alvast een beetje ‘scrubben’. Dit door er een of ander goedje op te smeren wat er daarna af werd gerubd. Het rolde als het ware af voor haar vingers.

Goed. Na dit hele ritueel kon het échte werk beginnen. Ze begon op mijn decolleté en hals. Ik denk om op te zoeken hoe hoog je pijngrens is. Niet dat deze heel hoog hoeft te zijn voor de behandeling, echt niet, maar toch, de een is de ander natuurlijk niet. Het was ook niet de bedoeling dat ik gierend in de stoel de hele salon bij elkaar lag te krijsen. Voorzichtig kennismaking dus.

Het apparaat op zich lijkt op een klein stofzuigertje. Of nou ja, het dingetje waarmee ze je behandelen dan. Er zit een containertje met kristalletjes aan of in en deze spuiten ze op je gezicht terwijl ze het zachtjes heen en weer schuiven, over de hele huid heen. Zelfs vlak bij je ogen, tussen je ogen en rondom je lippen. Overal dus.

Het apparaatje zuigt je huid omhoog en zorgt hiermee voor een goede doorbloeding en massage terwijl hij tegelijkertijd de kristalletjes over de huid heen blaast wat dus voor die peeling zorgt. Er wordt echt een laagje van je gezicht afgeschraapt. Halverwege nam ze een foto zodat ik kon zien, wélk gedeelte gedaan was en welk gedeelte nog niet.

Nou ik stond paf. Want het was net alsof er een grauwe sluier afgeschuurd was en of de helft van de foto gefotoshopt was. Met je ogen dicht span je geen spiertjes aan dus zie je rimpels ‘in rust’ zeg maar. Dat de ene helft onder de ogen gladder leek dan de andere helft kwam door de behandeling. Ik was enthousiast. Natuurlijk speelde het ook mee dat ik opeens zag dat mijn net geverfde wimpertjes best al wel lang waren (want hey, zo ontspannen lijkt het best wat) maar ik zag een duidelijk verschil.

De waas verdween langzaamaan. Nadat ze klaar was met het bewerken van mijn gezicht was het tijd voor een masker. Dit masker was een papieren vlies die ze op mijn net gepeelde huid legde en bevochtigde met doeken. Daar lag ik dan. Terwijl de specialiste even een bakkie deed lag ik onder een dekentje met een raar masker op mijn hoofd. En het interesseerde me niks. Ik genoot van elke handeling en elk tintelend gevoel. Ik bedacht me hoe zeer ik dit wel had gemist en hoe lekker het is om goed op jezelf te passen in plaats van jezelf alleen maar uit te putten.

Want altijd maar doordraven is geen succes. Soms heb je het even nodig om op te laden. En terwijl ik dacht dat sporten dé manier was om op te laden (tenslotte doe ik dat ook alleen) blijkt er toch meer voor nodig. Want alles gaat in zo’n sneltreinvaart, de weken razen voorbij, jij doet wat je moet doen en **poef** , weer een week voorbij waarin je al je moederlijke-huishoudelijke-plichtsbewuste-partner-taken hebt uitgevoerd.

Je denkt dat je zo goed bezig bent omdat je de ballen redelijk in de lucht houdt maar je energiebron is natuurlijk niet onuitputtelijk. En dus was dit een welkome traktatie.

De specialiste kwam terug in de kamer en verwijderde het masker van mijn supergladde hoofd. Daarna deed ze er nog een of ander verzorgend goedje op en kreeg ik thee met een koekje en een chocolaatje die ik lekker niet in mijn macro’s heb vermeld 😉

De tijd was op en ik weer opgeladen. Zalig. Maar het mooiste was wel het resultaat. Wat ik in de spiegel zag was een uitgerust gezicht. Een gezicht die eruit zag alsof ik heerlijk geslapen had. Dat effect is best nog wel even gebleven. Ik mocht me de eerste dagen liever niet opmaken en de eerste twee dagen ook niet sporten.

Say whaatt?? Nee. Mocht niet. Want wanneer je intensief bezig bent ga je zweten en dat mag niet omdat je huid eerst moet herstellen; alles is immers ‘opengezet’ en afgeschuurd. Eigenlijk heb je je huid verwondt door deze behandeling. Het effect is dan dus ook nog mooier na deze paar dagen omdat je huid zichzelf weer herstelt.

Maar was dat erg? Nee! Het was een godswonder dat ik in de spiegel keek en genoot van mijn spiegelbeeld. Dat ik er fris uitzag, dat mijn wenkbrauwen weer kleur hadden evenals mijn wimpers. Ik was niet opgemaakt en had ook niks nodig. Toen ik dat zondag wél weer mocht doen, was het niet eens zo mooi als ik had verwacht. Toen ik het er ’s avonds afhaalde werd ik blijer van wat ik zag dan met het hele masker op.

Bijzonder. Natuurlijk is het niet zo dat ik een heel ander hoofd heb gekregen, dat zou mooi zijn 😉. Ik denk dat de tijd die ik voor mezelf nam in combinatie met de behandelingen natuurlijk, zorgden voor een enorme boost. Een stukje energie. En dat had ik nou net nodig!

Over een paar weken ga ik weer want ik wil dit als kuur afmaken. Het resultaat is bij iedereen verschillend natuurlijk maar ik vind het resultaat nu al mooi dus ben benieuwd wat het na drie keer voor me doet. Het geeft in elk geval een heerlijk gevoel 😉

Het spits is eraf. Tijd om beter op onszelf te passen zeg ik. Cheers! Fijne dag xxx